حکومت آل ابراهیم (قرآن)برخی قضاوت‌هاى نادرست از حسادت یهود نسبت به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و خـانـدانـش سـرچـشـمـه مـى‌گـیـرد و بـه هـمـیـن دلیل بى‌ارزش است، آنها بر اثر ظلم و ستم و کفران نعمت، مقام نبوت و حکومت را از دست دادنـد، و بـه هـمین جهت مایل نیستند این موقعیت الهى به دست هیچ‌کس سپرده شود، و لذا نسبت بـه پـیـامـبـر اسلام (صلي‌الله‌عليه‌وآله) و خـانـدانـش کـه مشمول این موهبت الهى شده‌اند حسد می‌ورزند، و با آن‌گونه قضاوت‌هاى بى‌اساس می‌خواهند آبى بر شعله‌هاى آتش حسد خویش بپاشند. ۱ - اعطای حکومت عظیم به آل ابراهیم•• «أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنَآ آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُم مُّلْكًا عَظِيمًا»؛ «يا اينکه نسبت به مردم (= پيامبر و خاندانش)، و بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشيده، حسد مى‌ورزند؟ ما به آل ابراهيم، (که يهود از خاندان او هستند نيز،) کتاب و حکمت داديم؛ و حکومت عظيمى در اختیار آنها (= پيامبران بنى اسرائيل) قرار داديم». ۱.۱ - تفسیر آیهاین آخرین شق‌ها و لنگه‌هاى سه‌گانه است که در آیه شریفه آمده و روى سخن در آیه به یهود و جواب از قضاوتى است که علیه مؤمنین کردند، به اینکه دین مشرکین از دین آنان بهتر است. ۱.۱.۱ - مراد از ناس و آل ابراهیمو مراد از کلمه (ناس) در آیه شریفه بنا بر آنچه سیاق دلالت می‌کند همان مؤمنین‌اند، و مراد از (ما آتیهم الله من فضله) نبوت و کتاب و معارف دینی است، که خدای تعالی به فضل و کرمش به ایشان داده، چیزی که هست از ذیل آیه که می‌فرماید: (با اینکه ما به آل‌ابراهیم کتاب و حکمت دادیم)، برمی‌آید منظور از کلمه: (ناس) عموم مؤمنین نیست؛ بلکه منظور رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که از آل‌ابراهیم است، و بنابراین مراد از این کلمه شخص آن جناب است، چون اگر دیگران هم بهره‌ای از این فضل خدا برده‌اند، از طریق آن جناب و به برکات عالیه آن حضرت بوده: در سابق یعنی در تفسیر آیه: (ان الله اصطفی آدم و نوحا و آل ابراهیم...) نیز گذشت، که گفتیم منظور قرآن از آل ابراهیم، رسول اسلام و ائمه از دودمان آن حضرت است. خواهی گفت چطور ممکن است قرآن کریم کلمه: (ناس) را بر یک نفر اطلاق کند، در پاسخ می‌گوییم: به عنوان کنایه هیچ عیبی ندارد، مثل اینکه خود ما وقتی کسی سر به سرمان می‌گذارد، می‌گوییم: مردم آزاری مکن، و یا چه کار به کار مردم داری، و منظورمان این است که متعرض من مشو. ۱.۱.۲ - نکتهبرخى «مُلك عظيم» را به جمع ميان سیاست دنیا، شرع و دین تفسیر كرده‌اند. ۲ - پانویس
۲.۱ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۹۴، برگرفته از مقاله «حکومت آل ابراهیم». |