دارقطنیابوالحسن علی بن عمر (متوفای ۳۸۵ق)، معروف به دارَقُطْنی محدّث برجسته شافعی در قرن چهارم قمری و صاحب نظر در علم قراآت بود. وی تالیفات متعددی در زمینه حدیث داشت و سرانجام به سال ۳۸۵ق درگذشت. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن، علی بن عمر بن احمد بن مهدی بن مسعود بن نعمان بن دینار، معروف به دارقطنی بغدادی، در یکی از محله‌های بغداد به نام دارالقطن متولد و بدان جا منسوب شد. در زمان خود، امام حدیث بود و شناخت حدیث و علوم مربوط به آن، به وی منتهی شد و در این خصوص، امیرالمؤمنین خوانده می‌شد. او در نحو و انواع قراآت، صاحب نظر و نخستین کسی بود که علم قرائت را تصنیف کرد و آن را در چند باب، سامان داد. وی حافظ اشعار عربی بود. به مصر مهاجرت کرد و یکی از کتب حدیث را به ابن حنزابه، وزیر کافور اخشیدی آموخت. آن گاه به بغداد بازگشت و در آن جا امامت قرائت قرآن را به عهده گرفت. ۲ - آثار و تالیفاتکتابهای السنن، العلل الواردة فی الاحادیث النبویه، المجتبی من السنن المأثوره، المختلف و المؤتلف فی الحدیث و... از آثار اوست. ۳ - وفاتدارقطنی در ۷۹ سالگی و به سال ۳۸۵ق در بغداد درگذشت. [۹]
بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۲۱۰.
[۱۰]
الامین، حسن، دائرة المعارف الاسلامیة، ماده: «الدارقطنی».
۴ - پانویس
۵ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۳۵. رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 385 (قمری) | شخصیت‌های قرن 4 (قمری) | قاریان قرن 4 (قمری) | محدثان شافعی قرن 4 (قمری) | نویسندگان سده چهارم (قمری)
|