رابطه هوهویت محضرابطه هوهويت محض، از اصطلاحات علم منطق بوده و يکى از اقسام رابطه حملیه می‌باشد. ۱ - توضیح اجمالیرابطه هوهويت محض، از اصطلاحات علم منطق بوده و يکى از اقسام رابطه حملیه می‌باشد. ادات «است» که رابطه حمليه است در قضیه به اشتراک لفظی به معانی گوناگون به‌کار می‌رود (و اين علاوه بر معناي اِسناد است که همواره با آن است و بدون آن هيچ حکمی امکان‌پذير نيست) . يکی از اين معانی، رابطه هوهويت محض و بسيط است. «رابطه هوهويت محض» به رابطه بين دو چيزى اطلاق مي‌شود که در مفهوم و مصداق مترادف باشند و يکي از آن دو به وسيله «است» به ديگرى اسناد داده مي‌شود؛ مانند: «انسان همان بشر است»؛ يعنى انسان و بشر، مفهوماً و مصداقاً يکى‌اند، چون مفهوم هر دو، حيوان ناطق و مصداق هر دو، حسن، حسين، هوشنگ و خسرو است. يکي ديگر از معاني «است» که قريب به معنای هوهويت محض و بسيط است عبارت از «رابطه هوهویت منطقی» است. مفاد اين رابطه نيز اتحاد مفهومی و مصداقی موضوع و محمول است با اين تفاوت که محمول در «هوهويت محض» امر بسيطی است (مثل بشر در مثال فوق) ، به خلاف «هوهويت منطقی» که محمول در آن امر مرکبی است و رابطه محمول و موضوع، رابطه حد و محدود است؛ مثل: انسان حيوان ناطق است. [۱]
خوانساری، محمد، منطق صوری، جزء۲، ص۲۵.
۲ - پانویس
۳ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «رابطه هوهویت محض»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۹. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|