زبور (اسماءوصفات قرآن)یکی از اسامی و صفات قرآن، زبور می‌باشد. ۱ - ذکر زبور در قرآنوصف زبور، برگرفته از آیه ۱۰۵ سوره انبیا است: (و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون). «زبور» به معنای هرگونه کتاب و نوشته است. برخی گفته‌اند زبور به معنای کتاب مشتمل بر مواعظ و حکمت‌ها است. ۲ - معنا و مقصور زبور و ذکردرباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد: ۱. «زبور» تمام کتاب‌های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است. ۲. «زبور» کتاب‌های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است. ۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است. ۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است. بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود. ۳ - علت نامگذاری قرآن به زبورشاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت‌ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است. ۴ - پانویس۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «زبور ». رده‌های این صفحه : نام های قرآن
|