صفت استعلاصفت استعلا به بالا آمدن ریشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفظ اطلاق می‌شود و یکی از اوصاف اصلی حروف می‌باشد. ۱ - تعریف«استعلا» در لغت به معنای طلب بلندی و بالا بردن، و در اصطلاح علم تجوید عبارت است از بالا آمدن ریشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفظ. صدای حرف بر اثر این صفت، درشت و پرحجم تلفظ می‌شود که به آن حالت «تفخیم» گویند. «استعلا» در مقابل «استفال» از جمله صفات اصلی یا متضاد حروف است. [۱]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۲.
[۲]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۸.
[۳]
صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص (۴۸-۱۴۶).
[۴]
صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۲.
۲ - عناوین مرتبطحروف مستعلیه . ۳ - پانویس
۴ - منبع۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت استعلا». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|