صفت تفشیصفت تفشی به انتشار هوا در فضای دهان هنگام تلفظ حرف اطلاق می‌شود و یکی از صفات فرعی حروف می‌باشد. ۱ - تعریف«تفشی» مصدر باب تفعل و به معنای از هم پاشیدن، پهن شدن، پراکندگی و انتشار است. تفشی در علم تجوید عبارت است از انتشار هوا در فضای دهان هنگام تلفظ حرف. ۲ - اختصاص صفت تفشی به حرف شحرف «ش» را که دارای این صفت است حرف تفشی گویند. این صفت از صفات فرعی یا عارضی حروف است. [۱]
پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۴.
[۲]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۲.
[۳]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۵۳.
[۴]
جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
[۵]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۶۰.
[۶]
محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵۰.
[۷]
قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۶.
۳ - عناوین مرتبطحرف تفشی . ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت تفشی». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|