زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

عبدالله باهر





عبدالله باهر فرزند امام سجاد (علیه‌السلام) است که مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)، و برادر تنی امام باقر (علیه‌السلام) می‌باشد. به علت زیبایی خیلی زیاد به باهر توصیف شده است، او شخصی فاضل و فقیه بود که از طریق پدرانش از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایات زیادی نقل کرده است.


۱ - معرفی اجمالی



عبدالله باهر پسر امام سجاد (علیه‌السلام) و مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)، و برادر تنی امام باقر (علیه‌السلام) می‌باشد.
باهر به معنای نورانی، درخشان است، به ماه شب چهارده هم باهر می‌گویند. علت این توصیف عبدالله این است که خیلی زیبا بودند، به گونه‌ای که مردم مبهوت وجود ایشان می‌شدند.

۲ - مسئولیت



مرحوم شیخ مفید در الارشاد می‌نویسد: (عبدالله باهر) مسئول صدقات و خیراتی بود که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امیرالمومنین (علیه‌السلام) به جا گذاشته بودند و او شخصی فاضل و فقیه بود که از طریق پدرانش از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایات زیادی نقل کرده و مردم نیز از او نقل روایت می‌کردند.

۳ - توصیف از زبان امام باقر



از امام باقر (علیه‌السلام) پرسیدند: کدام یک از برادرانت را بیشتر دوست داری؟ حضرت درباره هر یک نکته‌ای فرمودند و درباره عبدالله باهر فرمودند: ... امّا عبداللّه دست و بازوی توانای من است که به کمک آن فعالیت می‌کنم.
[۵] عالمی دامغانی، محمدعلی، شاگردان مکتب ائمه (علیه‌السلام)، ج۲، ص۴۴۰.


۴ - روایات وارده از عبدالله



عبدالله باهر در مورد پدرشان امام سجاد (علیه‌السلام) فرمودند: پدرم شب‌ها به نماز می‌ایستاد بگونه‌ای که گاهی روی زمین می‌افتاد.
همچنین وی از پدرشان از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل کرده که ایشان فرمودند: بخیل به تمام معنا، کسی است که در پیش او نام من برده شود ولی بر من صلوات نفرستد.
در مورد آیه «فَوَ و رَبِّ السَّماءِ وَ الْاَرْضِ اِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما اَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ؛ پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین، که واقعاً او حقّ است مثل آنچه که شما سخن می‌گویید.» از پدرم سوال شد، فرمودند: منظور قیام قائم آل محمد (علیه‌السلام) است.

۵ - وفات و مدفن



ایشان در سن ۵۷ سالگی وفات نمودند. مدفن عبدالله باهر را در مدینه می‌دانند. و برخی قبر او را در موصل یا دمشق هم ذکر کرده‌اند.

۶ - پانویس


 
۱. شوشتری، احقاق الحق، ج‌۲۸، ص۲۰۰.    
۲. امین، محسن، اعیان الشیعة، ج‌۱، ص۶۲۵.    
۳. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج‌۴۶، ص۱۵۵.    
۴. مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج‌۲، ص۱۶۹.    
۵. عالمی دامغانی، محمدعلی، شاگردان مکتب ائمه (علیه‌السلام)، ج۲، ص۴۴۰.
۶. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۶، ص۹۹.    
۷. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل‌ الشیعه، ج۷ ص۲۰۴.    
۸. ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۳.    
۹. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۵۳.    
۱۰. طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۱۷۷.    


۷ - منبع



بازنویسی توسط گروه پژوهشی ویکی فقه، تاریخ: ۱۳۹۸/۰۲/۲۱.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.