عمار بن بدیل

---

عمّار بن بُدَیل، اصالتاً ایرانی و پیرو آیین مزدک بود که به دستور خالد بن عبدالله قسری به سال ۱۱۸ ق کشته شد.

۱ - معرفی اجمالی

---

عمّار بن بُدَیل، اصالتاً ایرانی و پیرو آیین مزدک بود. برخی از مورخین او را عمار بن یزید می‌نامند. او به جمع داعیان بنی‌عباس پیوست و بُکیر بن ماهان ـ که بزرگ داعیان بنی‌عباس بود ـ فریب او را خورد. بُکیر او را به ناحیه فارس فرستاد تا به تبلیغ و دعوت برای بنی‌عباس بپردازد، ولی او مردم را به‌سوی محمد بن علی بن عباس دعوت کرد که گروه زیادی به او پاسخ مثبت داده و گردش جمع شدند. او آنان را به آیین مزدک دعوت کرد. وی زنانشان را بر یک‌دیگر مباح کرد و به دروغ به آنان گفت که محمد بن علی بن عبدالله بن عباس چنین می‌گوید. هنگامی که کارش بالا گرفت، خالد بن عبدالله قسری، امیر عراق، کسی را برای دست‌گیری او فرستاد و او را دست‌گیر کرده و نزد خالد آورد. آن‌گاه خالد دستور داد دستان و زبانش را بریدند، سپس او را به دار کشیدند. عمار با نام «خداشا» (که در فارسی به معنیِ صاحب دعوت است) آیین مزدکی و نیز عقیده خود را آشکار کرد.

۲ - پانویس

---