غنهصدای برآمده از خیشوم را غُنَّه گویند. ۱ - کاربرد فقهیاز عنوان یاد شده (غُنَّه) به مناسبت در باب صلات سخن گفته‌اند. ۲ - موارد غنه در علم تجویدعالمان علم تجوید در تلفظ میم و نون ساکن در مواردی، غنّه (بیرون دادن صدای میم و نون از خیشوم) را لازم دانسته‌اند. این موارد عبارت‌اند از: نون در یکی از حروف «م، ن، و، ی» ادغام شود. نون پیش از حروف «ت، ث، ج، د، ذ، ز، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ف، ق، ک» واقع شود. میم در میم ادغام گردد. [۱]
التجوید و آداب التلاوة، ص۲۷ - ۳۱.
۳ - احکام فقهیادای حروف به گونه صحیح در نماز واجب است؛ لیکن رعایت اوصافی چون غنّه، تفخیم و ترقیق که دخلی در صحیح ادا کردن حرف ندارند، واجب نیست. گروهی از فقها رعایت آن‌ها را به عنوان ترتیل مستحب دانسته‌اند؛ [۴]
حاشیة شرائع الاسلام، ص۹۳.
لیکن برخی حتی در استحباب آن اشکال کرده‌اند. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۰۸، برگرفته از مقاله «غُنَّه». |