قاعده استحاله تأثیر معدوم در موجودقاعده استحاله تاثیر معدوم در موجود، منشا اثر نبودن عدم و امر عدمی است. ۱ - تعریفقاعده استحاله تاثیر معدوم در موجود، قاعده‌ای فلسفی است و بیان می‌کند که هر اثری در جهان هستی مربوط به «وجود» بوده و «عدم» چیزی نیست که منشا اثر باشد. بنابراین، چیزی که موجود نشده محال است اثر داشته باشد. ۲ - موارد قاعده در اصول فقهاین قاعده در اصول فقه در موارد مختلفی مطرح شده است، از جمله در بحث «واجب معلق» و «مقدمه متاخر». ۳ - نکتهدر این مورد، شعر معروفی وجود دارد: ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که شود هستی بخش کهنه ابری که بود ز آب تهی ناید از وی صفت آب دهی ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قاعده استحاله تأثیر معدوم در موجود». |