قرینه لفظیلفظ دلالت کننده بر مراد جدّی متکلّم را قرینه لفظی گویند. ۱ - تعریفقرینه لفظی، قرینه‌ای است از جنس لفظ که بیانگر مراد جدی متکلم می‌باشد، ۱.۱ - مثالمثل: کلمه «اسد» در جمله «رایت اسداً» که بدون قرینه استعمال شده است و بر « حیوان درنده » که معنای حقیقی آن است، دلالت می‌کند، ولی اگر قرینه‌ای به آن ضمیمه شود و گفته شود: «رایت اسدا یرمی» در این صورت، به کمک قرینه لفظی (یرمی) بر «مرد شجاع» که معنای مجازی کلمه است، دلالت خواهد کرد. [۱]
لغت‌نامه دهخدا، دهخدا، علی اکبر، ج۱۰، ص۱۵۴۷۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۳۳، برگرفته از مقاله «قرینه لفظی». رده‌های این صفحه : قرینه
|