زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

لفظ مؤوّل





لفظ مؤوّل به لفظ استعمال شده در معنای مرجوح آن اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



مؤوّل از مصدر تاویل و به معنای «تفسیر شده» می‌باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می‌نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح ( ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می‌گویند، مانند: تاویل لفظ « ید » در آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾ به معنای « قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.

۱.۱ - نکته


در علم تفسیر ، حمل کردن لفظ بر معنای مؤوَّل (غیر ظاهر) را تاویل می‌نامند.
در برخی از کتاب‌های اصولی از لفظ مؤوَّل تحت عنوان تاویل بحث شده است.
[۴] اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۷.
[۵] اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۱۴.


۲ - پانویس


 
۱. فتح/سوره۴۸، آیه۱۰.    
۲. اصطلاحات الاصول، مشکینی، علی، ص۲۳۳.    
۳. مبادی الوصول الی علم الاصول، علامه حلی، حسن بن یوسف، ص۶۵.    
۴. اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۷.
۵. اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۱۴.


۳ - منبع



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۵، برگرفته از مقاله «لفظ مؤوّل».    

رده‌های این صفحه : الفاظ غیر واضح




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.