مأمور به مشروطمأمورٌبه مشروط، فعل مورد طلب با شرایط خاص می‌باشد. ۱ - تعریفمأمورٌبه مشروط، مقابل مأمورٌبه مطلق (شرط) بوده و به فعلی گفته می‌شود که همه افراد ماهیت را شامل نمی‌شود، بلکه برخی از افراد آن را که دارای خصوصیتی ویژه است، در بر می‌گیرد؛ بنابراین، ایجاد افرادی از ماهیت که دارای شرط خاصی است موجب سقوط امر مولا می‌گردد، و اگر مأمور فرد دیگری را به جا آورد، امر مولا را امتثال ننموده و بر آن ثواب مترتب نیست، مانند: نماز که مشروط به قصد قربت است. به بیان دیگر، مأمورٌبه مشروط، نوعی از مأموربه است که تعلق امر به آن، به وجود چیز دیگری مشروط است، مانند: حج نسبت به استطاعت ، که تعلق امر به حج و وجوب آن بر مکلف ، به استطاعت وی مشروط است. ۲ - عناوین مرتبطامر مطلق. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۷، برگرفته از مقاله «مأموربه مشروط». رده‌های این صفحه : مأمور به
|