مصلحت غریبمصلحت فاقد نظیر در شرع، و ناسازگار با روح شرع و قانون را مصلحت غریب گویند. ۱ - تعریفمصلحت غریب، مصلحتی است که شرع و ادله شرعی درباره آن ساکت است؛ یعنی نه شاهدی برای نمونه آن در شرع وجود دارد و نه این که در شرع نصی آن را نقض می‌کند؛ به بیان دیگر، مصلحتی است که با روح شرع و قانون سازگاری ندارد و نمی‌توان نظیری برای آن در شرع مقدس جستوجو نمود؛ از این رو گفته شده این نوع مصلحت اگر بخواهد منشا حکمی باشد تشریع، لازم می‌آید و عمل به آن باطل است. [۱]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۲، ص۷۷۳.
[۲]
المستصفی من علم الاصول (به ضمیمه فواتح الرحموت بشرح مسلم الثبوت)، غزالی، محمد بن محمد، ج۱، ص (۳۱۱-۳۱۰).
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۴۰، برگرفته از مقاله «مصلحت غریب». رده‌های این صفحه : مصالح مرسله
|