ابنابیهریرهاِبْنِ اَبی هُرَیْره، ابوعلی حسن بن حسین (د ۳۴۵ق/۹۵۶م)، از بزرگان و مشاهیر شافعیه ، قاضی و فقیه عراقی ساکن بغداد بود. [۱]
خطیب بغدادی، احمد، ج۷، ص۲۹۹، تاریخ بغداد، بیروت، دارالکتاب العربی.
[۲]
سُبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة، بیروت، ۱۳۵۶ق.
۱ - تحصیل و تدریسفقه را نزد بن سُرَیج (د ۳۰۶ق/ ۹۱۸م) و ابواسحاق مروزی (د ۳۴۰ق/۹۵۱م) در بغداد فراگرفت [۳]
ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۷۵.
[۴]
ابن عماد، عبدالحی، ج۲، ص۳۷۰، شذرات الذهب، قاهره، ۱۳۵۰ق.
و با ابواسحاق سفری به مصر کرد [۵]
ابن عماد، عبدالحی، ج۲، ص۳۷۰، شذرات الذهب، قاهره، ۱۳۵۰ق.
[۶]
ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۷۵.
[۷]
اسنوی، عبدالرحیم، ج۲، ص۵۱۸، طبقات الشافعیة، به کوشش عبدالله جبوری، بغداد، ۱۳۹۱ق.
و پس از بازگشت، به تدریس پرداخت و شاگردانی بسیار تربیت کرد که از جمله آنان ابوعلی طبری و دارقطنی را می‌توان نام برد.۲ - امامت شافعیانوی نزد سلاطین و مردم بسیار محترم بود [۸]
ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۷۵.
و امامت شافعیان در عراق به وی منتهی شد. [۹]
زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۲، ص۱۸۸، بیروت، ۱۹۸۶م.
۳ - آثارابن ابی هریره در مسائل فقهی نظرهای خاصی داشت. [۱۱]
ابن کثیر، البدایة، ج۱۱، ص۳۰۴.
از آثار او یکی شرح مختصر المزنی، شامل دو شرح مبسوط و مختصر است که ابوعلی طبری حاشیه‌ای بر آن افزوده [۱۲]
یافعی، عبدالله، مرأة الجنان، ج۲، ص۳۳۷، بیروت، ۱۳۳۹ق.
و دیگر مسائل در فروع که مشتمل بر نظریات اوست. [۱۳]
سُبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة، ج۲، ص۲۰۶، بیروت، ۱۳۵۶ق.
ابن ندیم کتاب التعلیق فی الفقه و المسائل را به او نسبت داده است که شاید همان شرح مختصر المزنی باشد. [۱۴]
ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص ۲۶۹.
۴ - درگذشتابن هریره در بغداد درگذشت. [۱۵]
ابن عماد، عبدالحى، شذرات الذهب، ج۲، ص۳۷۰، قاهره، ۱۳۵۰ق.
[۱۶]
اسنوی، عبدالرحیم، طبقات الشافعیة، ج۲، ص۵۱۸، به کوشش عبدالله جبوری، بغداد، ۱۳۹۱ق.
۵ - فهرست منابع(۱) ابن خلکان، وفیات. (۲) ابن کثیر، البدایة. (۳) ابن ندیم، الفهرست. (۴) اسنوی، عبدالرحیم، طبقات الشافعیة، به کوشش عبدالله جبوری، بغداد، ۱۳۹۱ق. (۵) خطیب بغدادی، احمد، تاریخ بغداد، بیروت، دارالکتاب العربی. (۶) ذهبی، محمد، العبر فی خبر من غبر، بیروت، ۱۴۰۵ق. (۷) زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، ۱۹۸۶م. (۸) سُبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة، بیروت، ۱۳۵۶ق. (۹) یافعی، عبدالله، مرا¸ةالجنان، بیروت، ۱۳۳۹ق. (۱۰) ابن عماد، عبدالحی، شذرات الذهب، قاهره، ۱۳۵۰ق. ۶ - پانویس
۷ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن ابی هریره»، ج۲، ص۸۵۴. |