اجلاب (مفردات‌نهج‌البلاغه)اجلاب (به فتح الف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای راندن با صیحه و جمع شدن برای جنگ که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص آمدن طلحه به بصره و توصیف شیطان و ... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاجلاب (به فتح الف) به معنای راندن با صیحه و جمع شدن برای جنگ آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با آمدن طلحه به بصره فرموده است: به خدا قسم خونخواهی عثمان برای آن بود که ترسید از وی خون عثمان را بخواهند: «فارادان یغالط بما اجلب فیه لیلتبس الامر و یقع الشّک؛ غرض وی با این راندن سپاه آن بود که کار مشتبه شود و شکّ در کار او واقع شود.» امام (علیه‌السلام) در وصف شیطان نیز می‌فرماید: «و ان یجلب علیکم بخیله و رجله؛ و این‌که براند بر شما سواران و پیاده‌گانش را یا صیحه بزند بر شما برای اضلالتان با سواران و پیادگانش.» آن حضرت (علیه‌السلام) همچنین در رابطه با ملخ فرموده‌اند: «و لا یستطیعون ذبّها و لو اجلبوا بجمعهم ...؛ چون به مزرعه حمله کند قدرت دفع آن‌را ندارند هر چند همه‌شان به جنگ او جمع شوند.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجلاب»، ص۲۲۲-۲۲۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|