اوار (مفردات‌نهج‌البلاغه)اوار (به ضم الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حرارت و شعله‌ی آتش می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اطاعت نمودن از خدای تعالی، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاُوار (بضم الف) به معنای حرارت و شعله‌ی آتش می‌باشد. لذا در لغت آمده است: «الاوار حرّ النار و الشّمس و العطش و الدّخان و اللهّب.» ۲ - کاربردهااین کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. آنگاه که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در وصف طاعت خدا فرموده‌اند: «فانّ طاعة الله حرز من ... اوار نیران موقدة؛ طاعت خدا نگاه دارنده از حرارت آتش افروخته شده می‌باشد.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اُوار»، ص۱۰۰. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|