بتل (مفردات‌نهج‌البلاغه)بتل (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای قطع و بریدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان مقام زهد و تقوا از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَتل (به فتح باء) به معنای قطع و بریدن می‌باشد. لذا متبتّل کسی است که خود را به عبادت خدا قطع و منحصر کرده است. ۲ - کاربردهاامام (علیه‌السلام) در مقام زهد فرموده است: «فو اللّه لو حننتم حنین الولّه العجال ... و جارتم جؤار متبّتل الرهبان ... لکان قلیلا فیما ارجو لکم من ثوابه و اخاف علیکم من عقابه؛ بخدا قسم اگر ناله کردید مانند شتر والهی که بچه‌اش را از دست داده و اگر زاری کردید مانند راهبانی که منقطع به عبادت خدا هستند، این کم است در مقابل ثوابی که به شما امیدوارم یا از عذابی که برای شما می‌ترسم.» ۲.۱ - بیان مفردات(واله و والهه)، به کسی که فرزند خود را از دست داده است، گفته می‌شود. (عجال)، بچّه شتر مرده است. ۳ - تعدادکاربردهااین کلمه نیز تنها یک‌بار در کلام امام (علیه‌السلام) به کار رفته است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بتل»، ص۱۰۹. |