بطر (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَطَر (به فتح با و طاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای طغیان، حیرت، تکبّر می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف انسان از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَطَر (به فتح با و طاء) به معنای طغیان، حیرت، تکبّر، آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف انسان می‌فرماید: «ان استغنی بطر و فتن و ان افتقر قنط و وهن؛ اگر غنی شود متکّبر گردد و اگر فقیر شود نومید و سست شود.» همچنین در بیانی دیگر فرموده است: «الدهر یومان یوم لک و یوم علیک فاذا کان لک فلا تبطر و اذا کان علیک فاصبر» ۳ - تعداد کاربرداین واژه با مشتقاتش شش بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَطَر»، ص۱۴۲. |