بعثبعث: به معنای فرستادن کسى یا چیزى است. ۱ - کاربرد فقهیاز این عنوان، به مناسبت در باب هاى: طهارت، حج و نکاح سخن گفته شده است. ۲ - احکام بعث در طهارتتهیّه ی غذا و فرستادن آن براى صاحبان عزا و بازماندگان میت تا سه روز، مستحب است. ۳ - احکام بعث در حج۳.۱ - فرستادن مو و ناخن حاجی به منیحاجی اى که در منی، موفّق به حلق یا تقصیر نشده است، اگر امکان بازگشت به منی برایش فراهم نباشد، در هر جاى ممکن، باید حلق یا تقصیر کند و مو ها یا ناخن هایش را به منی بفرستد. در اینکه فرستادن آن در هر حال واجب است یا تنها در صورت تعمّد خروج از منی قبل از حلق یا تقصیر، یا در هر حال مستحب است، اختلاف مى‌باشد. ۳.۲ - فرستادن قربانی یا بهای آن به منیبر مُحرمى که به جهت بیمارى نتوانسته حجش را تمام کند، بنا بر مشهور، واجب است قربانی یا بهاى آن را به منی بفرستد تا از طرف او ذبح کنند. ۴ - حکم بعث در نکاحاگر بین زن و شوهر، شقاق پدید آید به تصریح قرآن کریم، حاکم شرع، دو حکم - یکى از طرف مرد و دیگرى از طرف زن - تعیین مى کند و نزد ایشان مى فرستد تا با در نظر گرفتن مصالح دو طرف، به طلاق یا آشتى، داوری نمایند. در وجوب یا استحباب بعث حکم از سوى حاکم شرع، اختلاف است. بیشتر فقها آن را واجب دانسته‌اند. ۵ - پانویس۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۱۱۶. |