بقل (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَقْل (به فتح باء و سکون قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای سبزی و گیاهان تره‌بار می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف حضرت موسی (علیه‌السلام) از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَقْل (به فتح باء و سکون قاف) به معنای سبزی آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف حضرت موسی (علیه‌السلام) فرموده است: «... لانّه کان یاکل بقلة الارض و لقد کانت خضرة البقل تری من شفیف صفاق بطنه لهزاله و تشّذب لحمه؛ موسی از سبزی زمین می‌خورد، رنگ سبز آن از پوست نازک شکمش دیده می‌شد، به علت لاغری و تفرّق و رفتن گوشتش.» ۳ - تعدادکاربرداین واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقْل»، ص۱۴۸. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|