بیّنبَیِّن (به فتح باء و کسر یاء) یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای بی‌نیاز بالذات از تعریف و استدلال است. ۱ - توضیح اصطلاحبَیِّن (به فتح باء و کسر یاء) آن است که خود به خود (بالذات) روشن، معلوم و شناخته شده و از معلومات دیگر به‌دست نیامده باشد، به این معنا که به تعریف حدی یا رسمی (نسبت به تصورات) یا به برهان و استدلال (نسبت به تصدیقات) نیازی ندارد؛ بدین سان، امر بَیِّن ممکن است که تصور باشد؛ مانند: تصور وجود، حرارت و شادی که در این صورت به تعریف نیازی ندارد و ممکن است که تصدیق باشد؛ مانند: امتناع اجتماع نقیضین که در این صورت نیز به استدلال نیازی ندارد، چراکه به خودی خود روشن است و هیچ ابهام یا جهلی در آن نیست. [۲]
خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۱۵۱.
[۳]
خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۲۰۳.
[۴]
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۴۹.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی. • خوانساری، محمد، منطق صوری. • خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «بَیِّن»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۲/۲. |