تارة (مفردات‌نهج‌البلاغه)تارة (به فتح تاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای دفعه و جریان، زمان و یکبار که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به معاویه، توصیف دنیا و طاووس از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتارة (به فتح تاء) به معنای دفعه و جریان آمده و جمع آن «تارات» است. همچنین در لغت آمده است: «تار یتور تورا: جری.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در ضمن نامه‌ای به معاویه می‌نویسد: «فنحن مرة اولی بالقرابة و تارة اولی بالطاعة.» همچنین درباره دنیا فرموده است: «احوال مختلفة و تارات متصرفة، العیش فیها مذموم و الامان منها معدوم.» منظور از «تارات» جریان‌ها و تحولات است. امام (علیه‌السلام) در خطبه ۱۶۵، در وصف طاووس فرموده است: «و تارة خضرة زبر جدیة.» همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) در خطبه ۸۳، فرموده‌اند: «و اعلموا انّ مجازکم علی الصراط و مزالق دحضه و اهاویل زلله و تارات اهواله». ۳ - تعداد کاربرداین واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تارة»، ص۱۷۸. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|