تجر (مفردات‌نهج‌البلاغه)تَجَر (به فتح تاء و باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تجارت، معامله، خرید و فروش، می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص لزوم دانستن مسائل مالی و تجاری، و... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتَجَر (به فتح تاء و باء) به معنای تجارت، معامله، خرید و فروش، آمده است. راغب در مفردات این واژه را به معنای تصرّف در راس مال برای طلب سود، معنا کرده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) «من اتجّر بغیر فقه فقد ارتطم فی الربا؛ هر کس بدون دانستن مساله، تجارت کند به ورطه ربا افتاده است.» «ارتطام»: به معنای افتادن به ورطه‌ای است که خلاصی ندارد. «متجر»: به صورت مصدر میمی و به معنای تجارت آمده و هم اسم مکان است. امام (علیه‌السلام) همچنین درباره‌ی دنیا فرموده است: «مسجد احبّاء الله، و مصلّی ملائکة الله، و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله...» دنیا مسجد دوستان خدا، محل نمازگذاری فرشتگان، محل آمدن وحی خدا و محل تجارت اولیاء الله است.» آن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی دیگر فرموده است: «و لبئس المتجر ان تری الدنیا لنفسک ثمنا.» «المتجر»: مصدر میمی و به معنی تجارت است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه با مشتقاتش ۱۷ بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تجر»، ص۱۷۱. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|