ثخن (مفردات‌نهج‌البلاغه)ثِخن (بر وزن عنب) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای غلیظ شدن و محکم شدن، که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص هشدار نسبت به نفوذ شیطان، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیثِخن (بر وزن عنب) به معنای غلیظ شدن و محکم شدن، آمده است. چنان‌که راغب در مفردات آورده است: «ثخن الشی.» آنگاه گفته می‌شود که چیزی غلیظ شود و از جریان بازماند (مانند: غلیظ شدن شیره). همچنین به آن‌که به زخم بزنند و از رفتن بازماند، به استعاره می‌گویند: «ثخنه ضربا.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با تحذیر از شیطان فرموده است: «و دلف بجنوده نحوکم فاقحموکم و لجات الذّل و احلّوکم و رطات القتل و اوطؤوکم اثخان الجراحة؛ لشکریانش را به طرف شما پیش آورده و آن‌ها شما را به غارهای ذلت داخل کرده و به ورطه‌های قتل وارد نموده و شما را زیر غلظت زخمداری برده‌اند.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثخن»، ص۱۸۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|