دامعهدامعه به زخمی که نافذ در گوشت باشد و موجب جریان خون شود گفته می شود و فقها از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند. ۱ - معنی لغوی دامعهدامعه به زخم نافذ در گوشت و موجب جریان خون گفته می شود. به گفته برخى فقها دامعه همان «دامیه» است ؛ لیکن برخى گفتهاند: معروف میان لغویان، مغایرت آن دو با یکدیگر است. دامعه جراحت توأم با جریان خون است؛ بر خلاف دامیه که خون با آن جریان ندارد. برخى لغویان عکس آن را گفته و معتقدند دامیه زخم توأم با جریان خون و دامعه زخم سبکتر از آن است. جمعى از فقها نیز بر این نظرند. [۲]
کشف اللثام ج ۱۱،ص ۴۲۹.
از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند.
۲ - کاربرد دامعه در فقهجراحت سر و صورت که از آن به «شجاج» تعبیر مىشود بنابر قول مشهور داراى هشت مرتبه است. مرتبه دوم آن دامیه است. دیه دامیه- که به مرتبه متلاحمه نرسیده- دو شتر است؛ بنابر این، دیه دامعه دو شتر خواهد بود. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص:۵۷۶. |