صخابهصَخّابَه، به زن فريادكش و پر سر و صدا می‌گویند و از عنوان ياد شده در باب نکاح نام برده‌اند. ۱ - معنای لغویصَخْب در لغت به معناى فرياد زدن و سر و صدا كردن آمده است و صخّابه بر زنى اطلاق مى‌شود كه بسيار فرياد مى‌كشد و سر و صدا به راه مى‌اندازد. [۱]
الوافى، ج۲۱، ص۶۸.
[۳]
مجمع البحرين، واژه «صخب».
برخى لغويان صخّابه را به سليطه، زن بدزبان و سلطه جو معنا كرده‌اند. [۴]
معجم مقاييس اللغة و تاج العروس، واژه «سلط».
۲ - حکم فقهیاز جمله زنانى كه ازدواج با آنان کراهت دارد، صخّابه است. [۵]
نزهة الناظر، ص۹۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۵۴. |