زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

غنه





صدای برآمده از خیشوم را غُنَّه گویند.


۱ - کاربرد فقهی



از عنوان یاد شده (غُنَّه) به مناسبت در باب صلات سخن گفته‌اند.

۲ - موارد غنه در علم تجوید



عالمان علم تجوید در تلفظ میم و نون ساکن در مواردی، غنّه (بیرون دادن صدای میم و نون از خیشوم) را لازم دانسته‌اند. این موارد عبارت‌اند از: نون در یکی از حروف «م، ن، و، ی» ادغام شود.
نون پیش از حروف «ت، ث، ج، د، ذ، ز، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ف، ق، ک» واقع شود.
میم در میم ادغام گردد.
[۱] التجوید و آداب التلاوة، ص۲۷ - ۳۱.


۳ - احکام فقهی



ادای حروف به گونه صحیح در نماز واجب است؛ لیکن رعایت اوصافی چون غنّه، تفخیم و ترقیق که دخلی در صحیح ادا کردن حرف ندارند، واجب نیست. گروهی از فقها رعایت آن‌ها را به عنوان ترتیل مستحب دانسته‌اند؛
[۴] حاشیة شرائع الاسلام، ص۹۳.
لیکن برخی حتی در استحباب آن اشکال کرده‌اند.

۴ - پانویس


 
۱. التجوید و آداب التلاوة، ص۲۷ - ۳۱.
۲. جواهر الکلام، ج۹، ص۳۹۸.    
۳. الالفیة و النفلیة، ص۱۱۶.    
۴. حاشیة شرائع الاسلام، ص۹۳.
۵. مدارک الاحکام، ج۳، ص۳۳۷.    
۶. مجمع الفائدة، ج۲، ص۲۱۹.    
۷. الحدائق الناضرة، ج۸، ص۱۷۴ - ۱۷۶.    
۸. جواهر الکلام، ج۹، ص۳۹۸.    


۵ - منبع



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۰۸، برگرفته از مقاله «غُنَّه».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.