باکلان
باکلان یک واژۀ روسی است و نامهای دیگر و فارسی قرهقار، قرهغاز، دارغاز، آبقُنبِل (و در افغانستان: آزمند) است. باکلانها در سردۀ پرنده باکلانها و خانوادهٔ باکلانان (Phalacrocoracidae) جای میگیرند.
باکلان | |
---|---|
باکلان ابلق کوچک (Phalacrocorax melanoleucos) | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پرندگان |
راسته: | مرغسقاسانان |
تیره: | باکلانان رایشنباخ، ۱۸۵۰ |
سرده: | باکلانها بریسون، ۱۷۶۰ |
گونهها | |
متن را ببینید. | |
مترادف | |
Australocorax |
تیرۀ باکلانان (باکلانیان)، دارقازان یا آبقَنبَلان (نام علمی: Phalacrocoracidae) نام یک تیره از پرندگان راستهٔ بوبیسانان است که شامل نزدیک به ۴۰ باکلان در میشود.
پرندگان تیرۀ باکلانان دارای ۴۰ گونه است. جانوران این تیرۀ پرندگانی آبزی از راستهٔ مرغسقاسانان هستند، به رنگ سیاه صیقلی و گردن بلند که میان همۀ انگشتان پاهایشان با پردهۀ کاملی به هم پیوسته است. باکلانها به میزان زیادی از ماهی تغذیه میکنند. از گونههای بومی ایران میتوان به باکلان بزرگ و باکلان کوچک اشاره کرد. باکلانها از مرغان دریایی میانجثه تا بزرگجثه هستند. اندازه آنها از باکلان کوتوله که ۴۵ سانتیمتر طول و ۳۴۰ گرم وزن دارد، آغاز میشود تا باکلان بیپرواز که ۱۰۰ سانتیمتر طول و ۵ کیلوگرم وزن دارد. البته باکلان عینکی که بهتازگی منقرض شده با میانگین وزن ۶٫۳ کیلوگرم از همه دیگر گونهها بزرگتر بود.
منابع
- ↑ جرویس رید، سایمون (۱۳۳۷). فهرست پیشنهادی اسامی پرندگان ایران. دانشگاه تهران، شماره ۴۶۵. ص. ۲۳.
- ↑ ادهمی، علی (۱۳۸۴). دانشنامه پرندگان. فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۲۲۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۵۱۵-۰۵-۶.
- ↑ حبیبی، طلعت؛ راعی، محمدمهدی (۱۳۷۳). جانورشناسی عمومی مهرهداران. موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران. ص. ۶۵۱. شابک ۹۶۴-۰۳-۳۴۴۴-۸.
- ↑ «باکلانیان» [زیستشناسی- علوم جانوری] همارزِ «Phalacrocoracidae»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۲۳ اوت ۲۰۱۴. دریافتشده در ۲۲ اوت ۲۰۱۴.
- ↑ مرتضی عطری، واژهنامهٔ علوم زیستی، همدان: ۱۳۸۴
- برابرها از: عطری، مرتضی، واژهنامه علوم زیستی، دوجلدی، همدان: اداره انتشارات دانشگاه بوعلیسینا، ۱۳۸۴.