جوزف ودربورن

ودربورن فرزند یک پزشک بود و در آکادمی فورفار تحصیل را آغازید و در ۱۸۹۸ به دانشگاه ادینبرو رفت. در سال ۱۹۰۳ در حالیکه دستیار یک آزمایشگاه بود سه مقاله در ریاضیات منتشر کرد. پس از آن به لایپزیگ و برلین رفت و با فروبنیوس و شور دیدار کرد. سپس به دانشگاه شیکاگو رفت و در آنجا با اسوالد وبلن و مور همکاری نمود. پس از آن به دانشگاه پرینستون رفت و همکاریش را با ریاضیدانان آنجا همچون جرج بیرکهوف ، وبلن و غیره ادامه داد. با آغاز جنگ جهانی یکم به عنوان نخستین فرد از دانشگاه پرینستون داوطلب جنگ شد و بیش از همه افراد این دانشگاه در جنگ خدمت کرد. در سال ۱۹۲۱ به پرینستون بازگشت و به درجه دانشیا ری و نیز ویراستاری مجله سالنامه ریاضیات رسید. در پرینستون تنها سه رساله دکتری را سرپرستی کرد که یکی از آن‌ها ناتان جیکوبسون بود. در سالهای پایانی ودربورن به گونه فزاینده‌ای گوشه گیر و افسرده شد و از جامعه ریاضی کناره گرفت و سرانجام به دلیل حمله قلبی درگذشت.

ودربورن نزدیک ۴۰ مقاله و کتاب منتشر ساخت. وی در سال ۱۹۰۵ این حکم معروف و مهم را در جبر به اثبات رساند که هر حلقه تقسیم متناهی، یک حلقه جابجایی و در نتیجه یک میدان است. یک نتیجه مستقیم این گزاره فهم کامل ساختار همه هندسه‌های تصویری متناهی است. همچنین او و وبلن در مقاله‌ای ثابت کردند که هندسه‌هایی وجود دارد که در آنها، قضیه پاسکال نتیجه‌ای از قضیه دوسارگ است. از قضایای مهم دیگری که ودربورن اثبات کرد، رده بندی همه جبرهای ساده و نیم ساده بود. وی سپس نشان داد که هر جبر نیم ساده از بعد متناهی حاصل جمع مستقیم جبرهای ساده است. یک تعمیم این قضیه، قضیه آرتین ـ ودربورن است.

• John J. O’Connor, Edmund F. Robertson: Joseph Wedderburn. In: MacTutor History of Mathematics archive
• کارن پارشال: Joseph H. M. Wedderburn and the Structure Theory of Algebras, Archive for History of Exact Sciences, Bd. 32, 1985, S.223-349.
• Joseph Wedderburn at the Mathematics Genealogy Project
• Artin, Emil (1950). "The influence of J. H. M. Wedderburn on the development of modern algebra". Bull. Amer. Math. Soc. 56 (1, Part 1): 65–72