حوضه آبریز دریاچه ارومیه
حوضهٔ آبریز دریاچهٔ ارومیه یکی از حوضه‌های بستهٔ ایران است که در تقسیم‌بندی حوضه‌های آبریز ایران، حوضهٔ اصلی به‌شمار می‌رود. مساحت این حوضه، ۵۱٬۸۰۱ کیلومتر مربع است. حوضهٔ آبریز دریاچهٔ ارومیه تنها یک زیرحوضهٔ درجهٔ ۲ دارد و شامل رودهایی است که به دریاچهٔ ارومیه منتهی می‌شوند. مهم‌ترین رودهای این حوضه، آجی‌چای، زرینه‌رود و سیمینه‌رود هستند.
جغرافیا
حوضهٔ دریاچهٔ ارومیه در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی و کردستان قرار دارد. مرز غربی آن ارتفاعات مرزی ایران و ترکیه است. بلندترین ارتفاعات این حوضه شامل سبلان به ارتفاع ۴٬۸۱۱ متر و سهند به ارتفاع ۳٬۷۰۷ متر هستند و پایین‌ترین نقطهٔ حوضه، دریاچهٔ ارومیه به ارتفاع متوسط ۱٬۲۸۰ متر است. میانگین بارندگی حوضه ۵۵۰ میلی‌متر است و منشأ اصلی آن، جریان‌های مدیترانه‌ای است. رودهای عمدهٔ حوضه در نیمهٔ جنوبی آن قرار دارند و مهم‌ترین آن‌ها آجی چای، زرینه‌رود، سیمینه‌رود، مهابادرود، باراندوزچای، زولاچای و نازلی‌چای هستند. از سوی دیگر، رودهای بخش شمالی عمدتاً دارای حوضه کوچک و کم‌آب هستند.
زیرحوضه‌ها
برپایهٔ دستورالعمل تقسیم‌بندی حوضه‌های ایران، حوضهٔ آبریز دریاچهٔ ارومیه به زیرحوضه‌های زیر تقسیم می‌شود:
| کد | نام زیرحوضه | مساحت کیلومتر مربع | تعداد زیرحوضه‌ها |
|---|---|---|---|
| ۳۰۱ | غرب دریاچه | ۷٬۹۳۶ | ۷ |
| ۳۰۲ | رود گادار و رود مهاباد | ۳٬۵۹۹ | ۲ |
| ۳۰۳ | سیمینه‌رود و زرینه‌رود | ۱۷٬۴۹۵ | ۳ |
| ۳۰۴ | جنوب غرب سهند | ۲٬۰۷۵ | ۳ |
| ۳۰۵ | آجی‌چای | ۱۱٬۴۵۷ | ۶ |
| ۳۰۶ | شمال دریاچه | ۱٬۸۷۳ | ۲ |
| ۳۰۷ | دریاچهٔ ارومیه و جزایر | ۷٬۳۶۶ | ۲ |
پانویس
- ↑ دفتر استانداردها و معیارهای فنی، دستورالعمل تقسیم‌بندی، ۴.
- ↑ افشین، یدالله (۱۳۷۳). رودهای ایران. ج. ۱. وزارت نیرو - مهندسین مشاور جاماب. صص. ۴۶۵–۴۶۸.
- ↑ دفتر استانداردها و معیارهای فنی، دستورالعمل تقسیم‌بندی، ۹۵–۹۹.
منابع
- دفتر استانداردها و معیارهای فنی (دی ۱۳۸۳). دستورالعمل و ضوابط تقسیم بندی و کدگذاری حوضه‌های آبریز و محدوده‌های مطالعاتی در سطح کشور. شرکت مدیریت منابع ایران. دریافت‌شده در ۱۰ مرداد ۱۳۹۶.