خاندان کارن

خاندان کارِِن یا خاندان کارِِِن پهلوی (به پارسی میانه: کارِن پَهلَوْ:) یک خاندان ایرانی (آریایی) از تبار پارتی (پهلوی) و یکی از هفت خاندان ممتاز ایران باستان بودند. خاندان قارن در قسمتی از ماد (ماه نهاوند) فرمان می راند و بعد ها نسب نامه خود را در حماسه ها به کاوه آهنگر رساند. از دوره پیروز یکم خاندان کارن شجره نامه خود را به منوچهر می رساندند. حوزه نفوذ این خاندان نهاوند بوده‌است. اما برخی از تاریخ‌دانان حوزه نفوذی این خاندان را در هیرکانیا (گرگان و مازندران) دانسته‌اند. در دوره ی ساسانی کوره اردشیرخوره در فارس از مراکز خاندان کارن بود.

نشان خاندان کارن پهلو - کشف شده در نهاوند

دو امتیاز مهم این خاندان در دوران اشکانیان و ساسانیان نگهداری از درفش کاویان و تاج گذاشتن بر سر پادشاه در آیین تاجگذاری بود

به هنگام حمله اعراب به ایران، در جنگ نهاوند درفش کاویان به دست ضرار بن خطاب افتاد. او سی هزار دینار برای درفش دریافت کرد، هرچند گفته می‌شود ارزش راستین درفش ۱٫۲ تا حتی دو میلیون دینار بوده‌است. و چون درفش را نزد عمر بن خطاب، خلیفه مسلمانان، بردند، وی از بسیاری گوهرها، دُرّها و جواهراتی که به درفش آویخته شده بود، دچار شگفتی شد و به نوشته تاریخ بلعمی عُمر خلیفه مسلمین دستور داد تا گوهرهای آن را بردارند و آن را بسوزانند.

پس از شکست نهاوند خاندان کارن عازم طبرستان شدند و نقش مهمی را در قیام‌ها و پایداری در برابر خلفای عباسی ایفا کردند که از آن جمله می‌توان به قیام مازیار اشاره کرد. مرکز حکومت خاندان کارن در طبرستان، در شهریارکوه در نزدیکی شهر ساری بوده‌است. شخصیت های برجسته ی این خاندان :

زرمهر کارن

منابع

↑ «KAMSARAKAN». Encyclopædia Iranica. بیستم ژوئیه ۲۰۰۲. دریافت‌شده در سیزدهم فوریه ۲۰۱۲.
↑ زرینکوب، عبدالحسین (۱۳۸۴). روزگاران: تاریخ ایران از آغاز تا سقوط سلطنت پهلوی. تهران: انتشارات سخن. ص. ۱۷۸. شابک ۹۶۴۶۹۶۱۱۱۸.
↑ From Pērōz’s reign (r. 459-84) onwards, the Kārins traced their genealogy to the Kayānid king, Manučehr (Ṭabari, tr., V, p. 117)., Parvaneh Pourshariati. , “KĀRIN,” Encyclopædia Iranica, online edition
↑ Kolesnikov، Aliĭ Ivanovich (۱۹۷۷). Īrān dar āstānah-ʼi yūrish-i Tāziyān. Āgāh.
↑ Farrokhzad، Pouran؛ فرخزاد، پوران (۲۰۱۱-۰۳-۰۱). مهره مهر: Mohreh Mehr (به عربی). Ketab.com. شابک ۹۷۸۱۵۹۵۸۴۳۱۴۲.
↑ «ESFANDĪĀR (2)». Encyclopædia Iranica. نوزدهم ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در سیزدهم فوریه ۲۰۱۲.
↑ Revue des études arméniennes (به فرانسوی). Librairie Klincksieck. 2000.
↑ Oğuz, Burhan (1976). Türkiye halkının kültür kökenleri: Tarım, hayvancılık, meteoroloji (به ترکی استانبولی). Doğu-Batı.
↑ Yarshater, Ehsan (1983). The Cambridge History of Iran (به انگلیسی). Cambridge University Press.
↑ DANIEL, DR GLYN (1967). THE PARTHIANS (به انگلیسی).
↑ British Museum، It was purchased in Nahavand … belonged to a treasure found in 1910 or 1911 which he dubbed the 'Hoard of the Karen Pahlavs', after the important Karen family who are thought to have been established in Nahavand in the Parthian period. Ancient Persia.
↑ کاوه فرخ. «IRANIAN CHARACTER OF THE ARMENIAN LANGUAGE» (PDF). دریافت‌شده در سیزدهم فوریه ۲۰۱۲.
↑ مینوی، مجتبی (۱۳۴۲). مازیار. موسسه مطبوعاتی امیرکبیر. ص. ۱۵.
↑ جغرافیای استان همدان. فصل 4. صفحهٔ 83 (چاپ چهارم 1394). مولفان: حسن پور عرب. نعمت ملکی. علی پاک مهر. بهجت پاکدست. رضا بلوریان. محمد آیینی و حشمت الله محمدی. شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران 1394. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۵-۲۰۱۲-۳.
↑ Ṭabarī, I, p. 2337
↑ Ebn al-Aṯīr, II, p. 482
↑

Djalal Khaleghi-Motlagh. «DERAFŠ-E KĀVĪĀN». ENCYCLOPÆDIA IRANICA. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۶.
↑ [ http://www.iranicaonline.org/articles/karin For a period of close to a century afterwards, until the revolt of Māzyār b. Qāren (839), the rule of this important Parthian dynastic family in Ṭabarestān and Khorasan was subject to that of the Spāhbadān/Bāvandid family. The events that transpired at the inception of the Abbasid caliphate, and the incursions that these made into the hitherto closed quarters of the north and the east, however, provided the Kārins with an occasion to reassert their control. The Kārins came to play an important part in the history of the Caspian regions, Ṭabarestān and Gilān in the aftermath of the Abbasid revolution. The popular rebel of the early Abbasid period, the Zoroastrian Sonbād, whose rebellion (754-55) was supposedly launched to avenge the murder of Abu Moslem in 755 by the Abbasid caliph al-Manṣūr (r. 754-75), was most likely also a Kārin (Pourshariati, 2008, pp. 428-33).], IRANICAONlINE Karin
↑ مشکور، محمد جواد، پهلوانها یا پهلوانان، بررسی‌های تاریخی، مرداد و شهریور ۱۳۴۹، سال پنجم، شماره ۳
↑ دریایی، تورج، کاوه آهنگر: صنعتگری هند و ایرانی؟، معارف، فروردين و تير ۱۳۸۲، شماره ۵۸

[1] «KAMSARAKAN». Encyclopædia Iranica. بیستم ژوئیه ۲۰۰۲. دریافت‌شده در سیزدهم فوریه ۲۰۱۲.

[2] زرینکوب، عبدالحسین (۱۳۸۴). روزگاران: تاریخ ایران از آغاز تا سقوط سلطنت پهلوی. تهران: انتشارات سخن. ص. ۱۷۸. شابک ۹۶۴۶۹۶۱۱۱۸.

[3] From Pērōz’s reign (r. 459-84) onwards, the Kārins traced their genealogy to the Kayānid king, Manučehr (Ṭabari, tr., V, p. 117)., Parvaneh Pourshariati. , “KĀRIN,” Encyclopædia Iranica, online edition

[4] Kolesnikov، Aliĭ Ivanovich (۱۹۷۷). Īrān dar āstānah-ʼi yūrish-i Tāziyān. Āgāh.

[5] Farrokhzad، Pouran؛ فرخزاد، پوران (۲۰۱۱-۰۳-۰۱). مهره مهر: Mohreh Mehr (به عربی). Ketab.com. شابک ۹۷۸۱۵۹۵۸۴۳۱۴۲.

[6] «ESFANDĪĀR (2)». Encyclopædia Iranica. نوزدهم ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در سیزدهم فوریه ۲۰۱۲.

[7] Revue des études arméniennes (به فرانسوی). Librairie Klincksieck. 2000.

[8] Oğuz, Burhan (1976). Türkiye halkının kültür kökenleri: Tarım, hayvancılık, meteoroloji (به ترکی استانبولی). Doğu-Batı.

[9] Yarshater, Ehsan (1983). The Cambridge History of Iran (به انگلیسی). Cambridge University Press.

[10] DANIEL, DR GLYN (1967). THE PARTHIANS (به انگلیسی).

[11] British Museum، It was purchased in Nahavand … belonged to a treasure found in 1910 or 1911 which he dubbed the 'Hoard of the Karen Pahlavs', after the important Karen family who are thought to have been established in Nahavand in the Parthian period. Ancient Persia.

[12] کاوه فرخ. «IRANIAN CHARACTER OF THE ARMENIAN LANGUAGE» (PDF). دریافت‌شده در سیزدهم فوریه ۲۰۱۲.

[13] مینوی، مجتبی (۱۳۴۲). مازیار. موسسه مطبوعاتی امیرکبیر. ص. ۱۵.

[14] جغرافیای استان همدان. فصل 4. صفحهٔ 83 (چاپ چهارم 1394). مولفان: حسن پور عرب. نعمت ملکی. علی پاک مهر. بهجت پاکدست. رضا بلوریان. محمد آیینی و حشمت الله محمدی. شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران 1394. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۵-۲۰۱۲-۳.

[15] Ṭabarī, I, p. 2337

[16] Ebn al-Aṯīr, II, p. 482

[Kavian-17] 

Djalal Khaleghi-Motlagh. «DERAFŠ-E KĀVĪĀN». ENCYCLOPÆDIA IRANICA. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۶.

[18] [ http://www.iranicaonline.org/articles/karin For a period of close to a century afterwards, until the revolt of Māzyār b. Qāren (839), the rule of this important Parthian dynastic family in Ṭabarestān and Khorasan was subject to that of the Spāhbadān/Bāvandid family. The events that transpired at the inception of the Abbasid caliphate, and the incursions that these made into the hitherto closed quarters of the north and the east, however, provided the Kārins with an occasion to reassert their control. The Kārins came to play an important part in the history of the Caspian regions, Ṭabarestān and Gilān in the aftermath of the Abbasid revolution. The popular rebel of the early Abbasid period, the Zoroastrian Sonbād, whose rebellion (754-55) was supposedly launched to avenge the murder of Abu Moslem in 755 by the Abbasid caliph al-Manṣūr (r. 754-75), was most likely also a Kārin (Pourshariati, 2008, pp. 428-33).], IRANICAONlINE Karin

[19] مشکور، محمد جواد، پهلوانها یا پهلوانان، بررسی‌های تاریخی، مرداد و شهریور ۱۳۴۹، سال پنجم، شماره ۳

[20] دریایی، تورج، کاوه آهنگر: صنعتگری هند و ایرانی؟، معارف، فروردين و تير ۱۳۸۲، شماره ۵۸