درآمد (موسیقی ایرانی)
در ردیف موسیقی ایرانی، دستگاه‌ها و آوازها معمولاً با گوشه‌ای به نام «درآمد» آغاز می‌شوند که در آن مُدِ اصلی آن دستگاه یا آواز معرفی می‌شود. اگر چه ادامهٔ اجرای آن دستگاه یا آواز می‌تواند با پرده‌گردانی به دستگاه‌های دیگر همراه باشد اما معمولاً بیشتر گوشه‌ها به نت پایه دستگاه (یا به بیان دیگر، به درآمد) فرود می‌کنند و اجرای آن دستگاه یا آواز در همان فضای درآمد به پایان می‌رسد.
تاریخچه
تا پیش از تحول مقام به دستگاه اصطلاح «درآمد» در متون و رساله‌های موسیقی به کار نرفته‌است. احتمالاً استفاده از این اصطلاح پس از رایج شدن مفهوم دستگاه کاربرد یافته‌است. در متون قدیم اصطلاحات دیگری برای اشاره به سرآغاز آهنگ به کار می‌رفته (نظیر «سربند» در آثار عبدالقادر مراغه‌ای، «سرخانه» در آثار کوکبی بخارایی، «سراخبار» که در موسیقی تاجیکستان به کار گرفته می‌شود، و اصطلاحات «برداشت» و «مایه» که در موسیقی جمهوری آذربایجان رواج دارد)، اگر چه برخی از این‌ها ممکن است به پیش‌درآمد اشاره داشته باشند.
تحلیل ردیف
تقریباً در تمام ردیف‌ها برای هر یک از دستگاه‌ها یک یا چند گوشه به اسم درآمد تعریف می‌شود. این گوشه معمولاً در ابتدای اجرای دستگاه یا در انتهای اجرای گوشه‌های دیگر نواخته می‌شود و نقش آن تأکید بر فضای تونالِ حول و حوش نت پایه دستگاه است. تنها استثنای مهم این قاعده، در آواز دشتی است که در برخی ردیف‌ها درآمد ندارد و با گوشه‌ای به نام «حاجیانی» آغاز می‌شود. درآمد نقش برجسته‌ای در شناخت دستگاه دارد چرا که مُدِ مَبنا را معرفی می‌کند (یعنی مدی که در سراسر اجرای دستگاه از طریق انگاره‌های ملودیکی به نام فرود به آن برگشت داده می‌شود). گوشه‌های آغازین (درآمد) و پایانی (فرود)، مبنای شناسایی و تعیین نام دستگاه‌ها هستند. گوشه‌های دیگر که پس از درآمد می‌آیند معمولاً در یک مد جدید هستند اما در پایان به زمینهٔ درآمد فرود می‌کنند. از همین رو، درآمد بیشتر از آن که معرف دستگاه باشد، معرف مد مبنای دستگاه دانسته می‌شود.
گوشه‌های یک دستگاه را در می‌توان در قالب دو بخش کلی تقسیم کرد: درآمد و اوج. به بیان دیگر، گوشه‌هایی که پس از درآمد اجرا می‌شوند معمولاً در درجات بالاتری اجرا می‌شوند، و به گوشه‌هایی که در بالاترین درجات اجرا می‌شوند «اوج» گفته می‌شود. گوشه‌های اوج معمولاً مهم‌ترین گوشه‌های دستگاه تلقی می‌شوند و با بیشترین تکاپو و پرحرارت اجرا می‌شوند. در آوازها هم همین وضع جاری است. برخی دستگاه‌ها چند گوشه در اوج دارند، مثلاً در ردیف کریمی، برای دستگاه شور چهار گوشه در اوج ذکر شده (شهناز، قرچه، رضوی و بزرگ) و در ردیف میرزاعبدالله برای آواز ابوعطا سه گوشه در اوج ذکر گردیده (سَیَخی، حجاز و بسته‌نگار). همچنین برای بیشتر دستگاه‌ها و آوازها بیشتر از یک درآمد ذکر شده‌است (مثلاً در ردیف‌های مختلف گاهی ۲ یا ۳ درآمد برای آواز بیات ترک ذکر شده‌است).
درآمد معمولاً با وزن آزاد اجرا می‌شود اما گاهی به قالب موزون در می‌آید (مثلاً درآمد سوم دستگاه شور در وزن کرشمه اجرا می‌شود). اجرای درآمد معمولاً آهسته است و گسترهٔ صوتی آن معمولاً تنها به چند نت محدود می‌شود. در اجراهای آوازی، درآمد معمولاً با شعر همراه نیست.
برای برخی درآمدها نام‌های خاص به کار می‌رود. مثلاً در آواز دشتی گاهی از گوشهٔ «محمدصادق‌خانی» با نام «درآمد محمدصادق‌خانی» یاد می‌شود، یا درآمد دوم دستگاه راست‌پنج‌گاه را «زنگ شتر» هم نامیده‌اند. همچنین برای برخی گوشه‌ها نیز درآمد یافت می‌شود نظیر «درآمد زابل» یا «درآمد شوشتری».
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ خضرائی، دانشنامهٔ جهان اسلام، درآمد.
- ↑ Nettl, The Radif of Persian Classical Music, 32.
- ↑ یعقوبیان، بررسی ساختار دستگاه شور، ۳۷-۳۸.
- ↑ میثمی، دانشنامه جهان اسلام، مدخل «دستگاه».
- ↑ خضرائی، دانشنامهٔ جهان اسلام، درآمد.
- ↑ During, Encyclopedia Iranica, DARĀMAD.
- ↑ Hajarian, Ghazal as a Determining Factor, 149.
- ↑ Hajarian, Ghazal as a Determining Factor, 152.
- ↑ Hajarian, Ghazal as a Determining Factor, 154.
- ↑ ثابت‌زاده، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۲۳۵.
- ↑ خضرائی، دانشنامهٔ جهان اسلام، درآمد.
- ↑ خضرائی، دانشنامهٔ جهان اسلام، درآمد.
- ↑ During, Encyclopedia Iranica, DARĀMAD.
- ↑ خضرائی، دانشنامهٔ جهان اسلام، درآمد.
- ↑ During, Encyclopedia Iranica, DARĀMAD.
- ↑ خضرائی، دانشنامهٔ جهان اسلام، درآمد.
منابع
- ثابت‌زاده، منصوره (۱۳۸۳). «بیات ترک، آواز». [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]. ج. ۱۳. زیر نظر کاظم موسوی بروجردی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۲۳۴-۲۳۵. شابک ۹۶۴-۷۰۲۵-۰۷-۶. دریافت‌شده در ۲۷ دسامبر ۲۰۱۸.
- خضرائی، بابک (۱۳۹۳). «درآمد». دانشنامهٔ جهان اسلام. دریافت‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸.
- میثمی، حسین (۱۳۹۳). «دستگاه». دانشنامه جهان اسلام. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۸.
- یعقوبیان، سعید (۱۳۹۳). «بررسی ساختار دستگاه شور در ردیف میرزاعبدالله: با تاکید بر ماهیت مدال و چیدمان واحدهای درون دستگاهی». فصلنامه موسیقی ماهور (۶۵): ۳۷-۵۰.
- During, Jean (Dec 15, 1994). "DARĀMAD". Encyclopedia Iranica. Retrieved 2018-12-31.
- Hajarian, Mohsen (1999). Ghazal as a determining factor of the structure of the Iranian Dastgah (Ph.D.). University of Maryland, College Park.
- Nettl, Bruno (1987). The Radif of Persian Classical Music: Studies of Structure and Cultural Context in the Classical Music of Iran. Elephant and Cat.