ساموئل بکت
ساموئل بارکْلی بِکت (به ایرلندی: Samuel Barclay Beckett) (زاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ – درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند بود.
ساموئل بکت | |
|---|---|
بکت در سال ۱۹۷۷ | |
| نام اصلی | ساموئل بارکْلی بِکت |
| زاده | ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ دوبلین، ایرلند |
| محل زندگی | دوبلین، پاریس، لندن و … |
| درگذشته | ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ (۸۳ سال) پاریس، فرانسه |
| آرامگاه | گورستان مونپارناس، پاریس |
| پیشه | نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر |
| زمینه کاری | رمان، شعر، نمایشنامه |
| ملیت |  جمهوری ایرلند |
| جوایز مهم |  جایزه نوبل ادبی (۱۹۶۹) صلیب جنگ (۱۹۴۵) |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۹–۱۹۲۹ |
| امضا | |
جوایز
| |
او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید»، جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.
آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده‌است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُن‌مایه‌های موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح می‌کنند.
«بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشته‌است. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس می‌کند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک‌آور علیه خدا و مذهب روبرو می‌شود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد می‌کند.
زندگی‌نامه
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد. خانواده‌اش پروتستان بودند، پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقه‌اش به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکل‌گیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمک‌های زیادی کرد.
بکت شخصیتی منزوی داشت و از قیل و قال های رسانه ای به کلی دور بود. وقتی ناشرش ژروم لیندون در سال ١٩٦٩، خبر جایزه‌ی نوبل ادبیات بکت را از آکادمی سوئد دریافت می‌کند، در تلگرافی فوری به وی می‌نویسد: «به شما توصیه می‌کنم خود را مخفی کنید!» و بکت -که برای تعطیلات در تونس اقامت داشت- خود را برای مدتی در هتل مخفی می‌کند. لیندون به توصیه‌ی بکت به جای او برای دریافت جایزه به استکهلم می‌رود و در سخنرانی‌اش از «پریشانی مطلق» نویسنده از دریافت جایزه می‌گوید. بکت می‌داند معروف شدن برایش گران تمام می‌شود چراکه او را در ورطه سرگیجه‌آور صنعت فرهنگ‌سازی رها می‌کند، و آثارش را به درجه‌ی تقلیل یافته از کالاهای سرمایه‌داری تنزل می‌دهد.
او در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۸۳ سالگی درگذشت و مقبره وی در گورستان مونپارناس، پاریس است.
کتاب‌شناسی
نمایشنامه
- در انتظار گودو (۱۹۵۲)
- دست آخر (۱۹۵۷)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه)
- آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
- بازی (۱۹۶۳)
- من نه (۱۹۷۲)
- فاجعه (۱۹۸۲)
- چی کجا (۱۹۸۳)
- چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
- آخر بازی (یا «دستِ آخر»)
- روزهای خوش (۱۹۶۰)
- همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)، ترجمه‌ی مراد فرهادپور و مهدی نوید (نشر نی)
- ... اما ابرها... (۱۹۷۶)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه)
آثار منثور
- مِرفی (۱۹۳۸) ترجمه سهیل سمی/ انتشارات ققنوس
- وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳) ترجمه سهیل سمی، انتشارات ققنوس
- مُلوی (۱۹۵۱)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- مالون می‌میرد (۱۹۵۱)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- ننامیدنی / نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- گم‌گشتگان
- متن‌هایی برای هیچ (۱۹۶۶)، ترجمه‌ی علیرضا طاهری عراقی (نشر نی)
- فسّه‌ها (۱۹۷۶) ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه)
- مرسيه و كاميه (۱۹۴۶)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / پویان غفاری (نشر افراز)
مصاحبه
- آخرین دیدار با ساموئل بکت. کامیابی مسک، احمد
- گفتگوهایی با ساموئل بکت، اوژن یونسکو، ژان لویی بارو. کامیابی مسک، احمد. انتشارات نمایش، تهران، ۱۳۸۱.
اشعار
- هوروسکوپ (۱۹۳۰)
- آنچه واژه هست
پانویس
- ↑ "The Nobel Prize in Literature 1969". Nobelprize.org (به انگلیسی). 2017-04-13. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ «از ستم جنسی تا نمایش پوچی (مقدمه‌ای بر ترجمهٔ نمایشنامهٔ «من نه»)». هایده ترابی. نشریه آرش شماره ۸۷/۸۸. ژوئن و ژوئیه ۲۰۰۴.
- ↑ «ساموئل بکت». نشر نی. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مارس ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ صابریان، محسن (۱۳۶۹). «یادی از ساموئل بکت». نمایش (-۳۹): ۴۷–۴۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ «برای بیست‌وسومین سالمرگ «ساموئل بکت»». ایسنا. ۲۰۱۲-۱۲-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ ؛ کاوان محمدپور «لطفا مخفی شوید». سایت نقد کتاب وینش.
- ↑ "Dernière rencontre avec Samuel Beckett". Google Books (به انگلیسی). 2017-03-09. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ OpenLibrary.org (2014-10-21). "Goftegoohayi ba Samuel Beckett, Eugène Ionesco va Jean-Louis Barrault dar bareye théâtre". Open Library (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-13.
- ↑ واژهٔ horoscope در انگلیسی به معنای طالع و ابزار طالع‌بینی است. بکت با افزودن یک w غیرملفوظ به ابتدای این واژه، معنای آن را به شکلی هجوآمیز دگرگون کرده‌است (whore در انگلیسی به معنای روسپی است). مراد فرهادپور در صفحهٔ ۴۷، ترجمهٔ کتاب بکت (نوشتهٔ آ. آلوارز) پس از ارائهٔ این توضیح می‌نویسد: «در نتیجه هوروسکوپ را می‌توان به «روسپی‌نگر» یا «روسپی‌بین» معنا کرد.» منوچهر بدیعی نام این شعر را به «فال قحوه» ترجمه کرده‌است. (نک. به ”فال قحوه“ نوشتهٔ ساموئل بکت، ترجمهٔ منوچهر بدیعی، در مجلهٔ سمرقند ش. 6، تابستان 1383، ص. 118).
منابع
پیوند به بیرون
- آلوارز، آلفرد. بکت، ترجمهٔ مراد فرهادپور، تهران: طرح نو، چاپ دوم، ۱۳۸۱، شابک ۹۶۴-۷۱۳۴-۷۹-۷.