سیتوکین التهابی

سیتوکین التهابی (انگلیسی: Inflammatory cytokine) به گروهی از مولکول‌های علامت‌دهنده (موسوم به سیتوکین) گفته می‌شود که توسط لنفوسیت تی کمک‌کننده (T_h) و ماکروفاژها و برخی دیگر از سلول‌های تشدیدکنندهٔ التهاب ترشح می‌شود و واکنش‌های التهابی را افزایش می‌دهند. این مولکول‌ها عبارتند از: اینترلوکین ۱، اینترلوکین ۱۲، اینترلوکین ۱۸، فاکتور نکروز توموری آلفا، اینترفرون گاما، فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت-ماکروفاژ که همگی نقش مهمی در عملکرد دستگاه ایمنی ذاتی دارند.

ترشح مزمن و بیش از حدِ سیتوکین‌های التهابی منجر به التهاب می‌شود که با بروز برخی بیماری‌ها نظیر تصلب شرایین و سرطان مرتبط است. همچنین اختلال در تنظیم این سامانه موجب اختلال خلقی و برخی بیماری‌های مغزی-عصبی می‌شود. برای حفظ سلامت بدن، لازم است میان سیتوکین‌های التهاب‌زا و سیتوکین‌های ضد التهابی تعادل برقرار باشد. افزایش سن و ورزش نیز در میزان التهاب ناشی از سیتوکین‌های التهابی نقش دارند.

جهت درمان بیماری‌های التهابی از پادتن‌های مونوکلونال استفاده می‌شود که یا سیتوکین‌های التهابی را خنثی می‌کنند یا گیرنده سیتوکین را غیرفعال می‌کنند.