شمش (ایزد)
شَمَش (به اکدی: 𒀭𒌓، آوانگاری: dŠamaš) خدای آفتاب آشوریان و بابلیان که در حماسه گیلگمش از آن یاد می‌شود.
| شَمَش | |
|---|---|
خدای خورشید، رستگاری، عدالت، پیش‌گویی و قانون | |
 شمش (نشسته) نمادهای اقتدار را به حمورابی تحویل می‌دهد؛ سنگ‌برجستهٔ بالای قانون حمورابی | |
| سیاره | خورشید |
| نماد | نماد خورشید/ستاره، نشان خورشید بالدار، شیر |
| والدین | سین (ایزدبانو) و نینگال |
| همسر | Aya |
نقش خدای بین‌النهرینی شَمَش در یک نقش‌برجسته آشوری در قصر نمرود (۸۶۰–۸۶۵ قبل از میلاد)
مهر استوانه‌ای از سنگ آهک از میان رودان و نقش آن: پرستش شمش، محفوظ در موزه لوور
وی به گیلگمش دستور می‌دهد به همکاری یار خود (انکیدو) با هومبابا به پیکار برخیزد و او را به سبب گناهان بسیار در خون کشد. شمش نگهدار دو پهلوان بود و در حین نبرد با خومبه به ایشان را قوت قلب می‌داد.
پانویس
منابع
- گیل گمش، ترجمه احمد شاملو، نشر چشمه
- گئورگ بورکهارت (۱۳۸۳)، «۱»، گیلگمش (کهن‌ترین حماسهٔ بشری)، ترجمهٔ داوود منشی زاده (ویراست اول)، تهران: نشر اختران، شابک ۹۶۴-۷۵۱۴-۴۸-۴