طیف الکترومغناطیسی

امواج‌ الکترومغناطیسی سه ویژگی اصلی دارند؛ بسامد (f)، طول‌موج (λ) و انرژی فوتون (E).

بازۀ بسامدها از ۲.۴x۱۰ هرتز (۱ الکترون‌ولت پرتوی گاما) تا نوسان پلاسما در فضای میان‌ستاره‌ای است. انرژی فوتون با بسامد موج متناسب است بنابراین پرتوهای گاما دارای بالاترین انرژی هستند (در حدود یک میلیارد الکترون‌ولت) درحالی‌که موج‌های رادیویی دارای کمترین انرژی (در حدود فِمتو الکترون‌ولت) است.این رابطه‌ها با معادله‌های زیر نشان داده شده است:

${\displaystyle f=\frac{c}{\lambda },\text{or}f=\frac{E}{h},\text{or}E=\frac{hc}{\lambda },}$

که:

• c برابرست با ۲۹۹،۷۹۲،۴۵۸ متر بر ثانیه (سرعت نور در خلاء)
• h برابرست با

که همان ثابت پلانک است.

در سال ۱۹۲۳ لویی دوبروی فیزیکدان فرانسوی مطرح کرد که هر جسم دارای طول موجی است. طبق رابطه دوبروی طول موج جسمی با سرعت V برابر است با: ${\displaystyle \lambda =\frac{h}{p}=\frac{h}{mv}\sqrt{1-\frac{v^2}{c^2}}}$

پرتوهای الکترومغناطیسی با مواد مختلف در راه‌های گوناگون در بخش‌های گوناگون طیفی تعامل می‌کند.

• تابش الکترومغناطیسی