ناصرالدین عبدالله بیضاوی
ناصرالدین عبدالله بیضاوی نام کامل وی: ( ناصرالدین أبو سعید أو أبو الخیر عبدالله بن أبی القاسم عمر بن محمد بن أبی الحسن علی البیضاوی الشیرازی الشافعی) از قضات و افاضل قرن هفتم هجری است. قاضی بیضاوی در بیضا زاده شد و در شیراز به تحصیل علوم پرداخت. او پیش از رفتن به تبریز مدتی در عهد اتابکان فارس در فارس مقام قاضی‌القضاتی داشت. سپس به تبریز رفت و تا پایان عمر در آن شهر به تألیف و تدریس و امر قضاوت مشغول بود. بیضاوی هم‌روزگار خواجه نصیرالدین طوسی و قطب‌الدین شیرازی و مصاحب و دوست آنان بود. در مورد سال درگذشت قاضی اختلاف هست. او به گمان میان سال‌های ۶۸۲ تا ۶۹۲ هجری قمری درگذشته‌است. کتاب انوار التنزیل و اسرار التاویل یا تفسیر بیضاوی مهم‌ترین تألیف اوست.
| ناصرالدین عبدالله بیضاوی | |
|---|---|
| عنوان | ناصرالدین عبدالله بیضاوی |
| درگذشته | ۶۸۵ قمری (۱۲۸۶ میلادی) |
| لقب | سنی |
| فقه | شافعی |
| عقیده | اشاعره |
| علاقه اصلی | تفسیر قرآن |
| اثر معروف | انوار التنزیل و اسرار التأویل |
پانویس
- ↑ بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۲۹۷
منابع
- میر، محمد تقی (۱۳۶۸)، بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز
- التاریخ الاسلامی، محمود شاکر، المکتب الاسلامی، بیروت، لبنان.