معماری گورکانی
معماری گورکانی یا معماری مغولی به معماری دوره سال‌های ۱۵۳۰ تا ۱۸۵۰ در هند گفته می‌شود که دوره حاکمیت پادشاهان گورکانی در هند بود.
شاخصه‌های این سبک معماری، کاخ‌ها و مسجدها و کارهای تزئینی پُرجزئیات است. معماری گورکانی آخرین مرحلهٔ معماری اسلامی هندی است و عمارت تاج‌محل مشهورترین نمونهٔ آن می‌باشد.
علت نام‌گذاری این سبک در زبان‌های غربی به نام مغولی این بود که بابر و جانشینانش اگرچه فارسی‌زبان بودند اما خود را به خاندان تیمور لنگ و چنگیز خان مغول منسوب می‌کردند.
یادبودها
همایون تمب، لال قلعه یا رد فورت، تاج محل، قلعه اگرا، بلند دروازه در فتح پوری، مسجد جامع دهلی نمونه اینگونه معماری است.
بناهای معماری گورکانی همگی دارای گنبدهای مدور بیضی است که تقلیدی از معماری ایرانی است.
قلعه آگره
نگارخانه
مسجد پادشاهی در لاهور، نمونه‌ای از شیوه معماری گورکانی
تاج محل؛ معروفترین اثر معماری مغولی
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «Mogul architecture معماری گورکانی». فرهنگ تشریحی معماری و ساختمان (بازنشر در آفتاب). دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۳.