نظریه وصفی نامها
نظریه وصفی نامهای خاص این است که معنا یا محتوای معنایی از یک نام خاص برابر است با توصیفاتی که گویشوران یک زبان به آن اسم نسبت می‌دهند، و مرجعشان همان شیءایست که آن توصیفات را برآورده کند. برتراند راسل و گوتلوب فرگه هردو از مدافعین نظریه وصفی شناخته می‌شوند که گاهی نظریه فرگه-راسل گفته می‌شود.
در دهه ۱۹۷۰ میلادی، این نظریه توسط نظریه پردازان عِلّی مانند سول کریپکی، هیلاری پاتنم و دیگران مورد حمله قرار گرفت. با این حال، این نظریه در سالهای اخیر و به ویژه در قالب آنچه که نظریات دو بعدی معنا نامیده می‌شوند، احیا شده‌است. نظریه اخیر، بواسطه افرادی دیوید چالمرز و دیگران شناخته می‌شود.
جستارهای وابسته
- نام‌شناسی
- نظریه علیتی نامها
- برتراند راسل
- سول کریپکی
- گوتلوب فرگه
- نظریه توصیفات
یادداشت
- ↑ See e.g. Kripke, Naming and Necessity p.29
منابع
- Russell, Bertrand. On Denoting. Mind. 1905.
- Kripke, Saul. Naming and Necessity. Basil Blackwell. Boston. 1980.
- Frege, Gottlob. On Sense and Reference. In P. Geach, M. Black, eds. Translations from the Philosophical Writings of Gottlob Frege. Oxford: Blackwell. 1952.
- Soames, Scott. Reference and Description. 2005.
- Katz, Jerrold. Names Without Bearers. 2005.
- Chalmers, David. Two-Dimensional Semantics. in E. Lepore and B. Smith, eds. The Oxford Handbook of Philosophy of Language. Oxford University Press. 2005.