پادشاهی انگلستان

پادشاهی انگلستان (به انگلیسی: Kingdom of England) کشوری مستقل در جزیره بریتانیای کبیر بود که در قرن ۱۰ میلادی از به هم پیوستن پادشاهی‌های کوچک‌تر آنگلوساکسون به وجود آمد. این کشور در سال ۱۷۰۷ با پیوستن به پادشاهی اسکاتلند، پادشاهی بریتانیای کبیر را تشکیل داد.

پادشاهی انگلیس
قرن ۱۰ – ۱۷۰۷ میلادی
پرچم نشان ملی
موقعیت انگلیس در سال ۱۷۰۰
پایتخت	وینچستر (تا قرن دوازدهم) لندن (قرن دوازدهم تا ۱۷۰۷) ˩ وست‌مینستر     (اداری) ˩ سیتی لندن     (تجاری)
زبان(های) رایج	انگلیسی نورس باستان (تا قرن یازدهم) ولزی کورنی کامبریک (تا قرن یازدهم) آنگلو-نورمن (قرن یازدهم تا پانزدهم) لاتین قرون وسطی (تا قرن پانزدهم)
دین(ها)	مسیحیت
حکومت	متمرکز پارلمانی پادشاهی
پادشاه
• ۹۲۵ تا ۹۳۹	اتلستن (نخستین)
• ۱۷۰۲ تا ۱۷۰۷	آن (آخرین)
قوه مقننه	پارلمان
• مجلس اعلا	مجلس اعیان
• مجلس سفلا	مجلس عوام
تاریخ
• اتحاد پادشاهی‌های آنگلوساکسون	قرن دهم میلادی
• نبرد هیستینگز	۱۴ اکتبر ۱۰۶۶
• فتح ولز	۱۲۷۷–۱۲۸۳
• انقلاب باشکوه	۱۱ دسامبر ۱۶۸۸
• اتحاد با اسکاتلند	۱ مه ۱۷۰۷
مساحت
۱۲۸۳ تا ۱۵۴۲ (تخمین)	۱۴۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۶٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۲۸۳	۱۴۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۶٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۵۴۲	۱۴۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۶٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۵۴۲ تا ۱۷۰۷ (تخمین)	۱۵۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۸٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۷۰۷	۱۵۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۸٬۰۰۰ مایل مربع)
جمعیت
• ۱۲۸۳	۵۰۰۰۰۰
• ۱۵۴۲	۳۰۰۰۰۰۰
• ۱۷۰۷	۵۷۵۰۰۰۰
واحد پول	پوند استرلینگ
پیشین پسین وسکس پادشاهی ساسکس پادشاهی اسکس پادشاهی کنت دومونیا پادشاهی مرسیا پادشاهی آنگلیای شرقی پادشاهی نورثامبریا شاهزاده‌نشین ولز پادشاهی بریتانیای کبیر
امروز بخشی از	بریتانیا ˩  انگلستان ˩  ولز

از سال ۱۶۰۳ و با شروع سلطنت جیمز یکم (انگلستان)، سلطنت انگلیس هم مانند پادشاهی اسکاتلند و پادشاهی ایرلند در اختیار دودمان استوارت بود. اما این کشورها به صورت مستقل اداره می‌شدند. در نهایت در تاریخ ۱ مه ۱۷۰۷، انگلیس و اسکاتلند تحت نام پادشاهی بریتانیای کبیر با یکدیگر متحد شدند.