هسا کوثر

• اجرای ماموریت‌های آموزشی

ادعا شده‌است که «کوثر» از دو دستگاه پیشرانهٔ بومی‌شدهٔ توربوجت اوج نیرو می‌گیرد که نمونه داخلی و بهینه‌سازی شده موتور جنرال الکتریک J-85 همراه با پس‌سوز است.

طبق گفته سرتیپ خلبان عبدالکریم بنی‌طرفی؛ مدیرعامل صنایع هوایی ایران در گفت و گو شبانگاهی خبر هشت و سی اعلام کرد این جنگنده توان حمل موشک‌ها و بمب‌های مختلف را دارد که مشخص می‌کند که جنگنده کوثر با اویونیک نسل چهارم توان حمل موشک‌های فعال و نیمه فعال راداری را دارد می‌توان گفت این جنگنده توان حمل ۴ تیر موشک ایم۷ یا اسپارو را دارد و همچنین مانند اف۵ دو تیر موشک ایم۹ یا همان سایدوایندر (نمونه ایرانی:موشک فاطر) را هم حمل می‌کند.

همچنین ادعا شده‌است که در دماغه جنگنده یک مسلسل ۲۰ میلی‌متری با سرعت شلیک بسیار بالا قرار دارد.

بر اساس ادعاهای رسانه‌های داخلی، بومی‌سازی سامانه‌های اویونیک و کنترل آتش با استفاده از شبکه‌های داده دیجیتال نظامی منطبق با نسل ۴، سامانه‌های مکانیکی و هیدرولیکی، بهره‌گیری از فناوری نمایشگرهای چندمنظورهٔ تمام دیجیتال و سامانه‌ی هاد، بهره‌گیری از رایانهٔ محاسبات بالستیک سلاح، بهره‌گیری از رادار چندمنظورهٔ با قابلیت پایش آتش جهت بالا بردن کشف اهداف و تهدیدات و بهره‌گیری از ناوبری دقیق به صورت رادیویی و مستقل و بهره‌گیری از فناوری ساعت رادیویی و سامانهٔ نقشهٔ متحرک هوشمند است. این ویژگی‌ها در جنگنده‌های اف-۵ که پیش از انقلاب اسلامی از آمریکا خریداری شده بودند، وجود نداشت.

کوثر در مقایسه با جنگنده اف-۵ دارای رادار بسیار قوی‌تر است. برد رادار جنگنده اف-۵ شانزده کیلومتر و برد رادار کوثر ۹۳ کیلومتر است. کوثر دارای هفت جایگاه نگهداری مهمات است و می‌تواند ۱۲ بمب ۲۵۰ کیلویی، یا چهار بمب ۵۰۰ کیلویی یا دو بمب ۱۰۰۰ کیلوگرمی را حمل کند. کوثر توان حمل حداکثر ۴ موشک هوا به هوا یا هوا را نیز دارد. بر اساس ادعاهای رسانه‌های داخلی موتور بومی اوج توانایی به پرواز درآوردن یک جنگنده تا سقف ۱۰ تن را خواهد داشت و از قدرت نزدیک به ۳۵۰۰ پوند رانش برخوردار است. شعاع پروازی این جنگنده حدود ۱۱۰۰ کیلومتر و دارای مداومت پروازی دو ساعته است که علاوه بر ذخایر سوخت در مخازن داخلی می‌تواند به مخزن خارجی نیز مجهز شود. کوثر توانایی دستیابی به سقف پرواز ۵۰۰۰۰ پا و حداکثر سرعت ۱/۶ ماخ را دارد.

به گفته ایران اینترنشنال، دو جنگنده از سه فروند جنگنده کوثر که طی مراسمی رسمی در تاریخ پنجم تیرماه ۱۳۹۹ تحویل نیروی هوایی ارتش شده‌است از جمله اف-۵هایی می‌باشد که در دهه پنجاه به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران تحویل شده‌اند و تنها ارتقا یافته‌اند، این شبکه گفت که با توجه به خوانا بودن شماره سریال دو جنگنده (۰۶۹۱–۷۵ و ۰۷۰۷–۷۵) و با بررسی اسناد و مدارک نیروی هوایی ایالات متحده، مشخص می‌شود که این شماره‌ها به اف-۵هایی تعلق دارد که در دهه پنجاه به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران تحویل شده‌اند.

فرایند کند تولید

سرتیپ عزیز نصیرزاده فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش وعده داد که پس از تحویل اولین فروند، «۱۵ فروند در طول ۳ سال تولید خواهد شد»، اما تا سال ۱۴۰۰ گزارش تحویل فقط ۳ یا ۴ فروند منتشر شده‌است.

به گزارش شبکه «سی‌ان‌بی‌سی» گروهی از کارشناسان نظامی بین‌المللی معتقدند که طراحی جنگنده کوثر همان طراحی جنگنده «اف-۵» است که در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی ساخته شده بود. ایران در سال ۱۹۷۴ میلادی (پنج سال پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ شمسی) این هواپیمای نظامی را خریداری کرده بود.

کارشناسان این جنگنده را یک کپی‌برداری از یک هواپیمای قدیمی مربوط به دههٔ پنجاه میلادی در آمریکا دانسته‌اند و تلاش دائمی ایران برای معرفی جنگنده‌های بسیار قدیمی تحویل شده به نیروی هوایی شاهنشاهی را نقد کردند و آن را مشابه اقدام جمهوری اسلامی ایران در معرفی ماکت فایبرگلاس قاهر-۳۱۳ به جای جنگنده نسل پنجم دانستند.

کارشناسان بین‌المللی بر این نظر هستند که این هواپیما از لحاظ نظامی کارآمدی ندارد، اما برای آموزش خلبان‌ها می‌تواند مفید باشد.

دوگلاس بری، کارشناس نظامی در امور هوا و فضا در مصاحبه با «سی ان بی سی» اظهار داشت: «ایرانی‌ها احتمالاً توان صنعتی لازم برای سوار کردن قطعات بدنه هواپیما را دارند.» به گفته این کارشناس نظامی مهندسان ایرانی احتمالاً سیستم کنترل الکترونیک جنگنده «اف-۵» را ارتقاء داده‌اند.

جان اسنلر، یک کارشناس نظامی دیگر نیز می‌گوید: «آن‌ها [حکومت ایران] توانایی بومی خود را توسعه می‌بخشند، با این حال این امر با طراحی، تأیید و تولید هواپیمای خودشان فاصله زیادی دارد. در تصاویری که منتشر شده‌است نیز به نظر نمی‌رسد که این کار انجام شده باشد.»

• بوئینگ تی-۷
• هانگدو جی‌ال-۱۰
• تی-۵۰ گلدن ایگل
• یاکوولف یاک-۱۳۰