گی دو موپاسان

در سال ۱۸۵۰ در شاتو میرومنیل در تورویل-سور-ارک به‌دنیا آمد. او در کنار استاندال، انوره دو بالزاک، گوستاو فلوبر و امیل زولا یکی از بزرگترین داستان‌نویسان قرن نوزدهم فرانسه به‌شمار می‌آید. او در طول زندگی نسبتاً کوتاه ۴۳ ساله‌اش حدود ۳۰۰ داستان کوتاه، ۶ رمان و نیز ۳ سفرنامه، یک مجموعه شعر و مجلدی از چند نمایشنامه نوشت؛ ولی نقطه اوج کارهای موپاسان داستان‌های کوتاه اوست که برخی از آنها نظیر تپلی (داستان کوتاه) از شاهکارهای ادبیات داستانی جهان شمرده می‌شوند. موپاسان استاد نوعی از داستان کوتاه است که به قول سامرست موآم «می‌توانید آن را پشت میز شام یا در اتاق استراحت کشتی نقل کنید و توجه شنوندگان خود را جلب نمایید.»

او تحت تأثیر ویکتور هوگو نخست اشعاری عاشقانه سرود. بعدها با لوئی بویه و گوستاو فلوبر آشنا شد و همراه آنها به بررسی آثار بالزاک پرداخت و پس از آن به شکل جدی به نویسندگی روی آورد.

در سال ۱۸۹۲ پس از اقدام به خودکشی او را به تیمارستان بردند و در سال ۱۸۹۳ در همان‌جا دیده از جهان برگرفت.

رمان‌ها

1. یک زندگی (Une vie)
2. بل آمی
3. لبخند بخت Mont-Oriol
4. پی‌یر و ژان (Pierre et Jean)، ترجمۀ محمود گودرزی، نشر افق.
5. Fort comme la mort
6. Notre Cœur

داستان‌های کوتاه

1. گردنبند الماس (گردنبند)
2. سنجاق
3. در یکی از شب‌های بهار
4. بابا سیمون
5. رز
6. پیرو
7. اولین برف
8. در مزرعه
9. در خانواده
10. کنار مرده
11. خروس جنگی
12. یکشنبه‌های یک بورژوای پاریسی
13. هورلا
14. تپلی
15. ولگرد
16. روی آب
17. ایوت (Yvette)
18. بازگشت
19. رها شده
20. شب عید

• کوروش کمالی سروستانی، یکی قطره‌باران… ،۱۳۸۷، نشر قلمکده، ص۳۳۱

• مجموعه‌ای از داستانهای موپاسان به زبان فارسی
• گی دو موپاسان و فن قصه‌نویسی -پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی
• فقط ۱۲ سال فرصت برای نویسندگی