بدهی

پلوتارک، تاریخ‌نگار یونانی می‌نویسد: «البته ایرانیان دروغ را گناه ثانوی می‌پندارند، ولی بدهی را گناه اصلی. چرا که بلافاصله پس از بدهی، دروغ پشت سر آن می‌آید و از سوی دیگر وام‌دهندگان نیز دروغ‌های بیش‌تری می‌گویند، برای آنکه آن‌ها در کتاب‌های حسابداری خود، موارد جعلی را خواهند نوشت، و خواهند آورد که میزان بسیاری از فلان و بهمان را به افراد داده‌اند، در حالی که در حقیقت کم‌تر از آن را داده‌اند. و تنها بهانهٔ آن‌ها برای دروغ‌گویی، طمع است، نه الزام و نه فقر مطلق، بلکه حرص سیری‌ناپذیر آن‌ها دلیل دروغ‌گویی آن‌ها می‌شود. نتیجهٔ این موضوع آن است که نه خودشان لذت و بهره‌ای می‌برند و هم برای قربانیانشان مصیبت‌آور خواهند بود.»