یس
سوره یس (خوانده می‌شود: یاسین) سوره ۳۶ از قرآن است، ۸۳ آیه دارد، و سوره‌ای مکی است. این سوره قلب قرآن نام گرفته‌است و روایات متعددی آن را از جمله سوره‌های مهم قرآن شمرده‌اند. محتوای این سوره در حالت کلی پیرامون توحید، معاد، وحی، قرآن، و بشارت و انذار است. بحث نخست پیرامون نبوت پیامبر اسلام و قرآن است؛ پس از بحثی پیرامون پیامبران قبلی و تسلی پیامبر، بحثی پیرامون توحید شده و سرانجام در مورد معاد و ویژگی‌های روز قیامت سخن می‌گوید.
| یس | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۴۱ | ||||
| جزء | ۲۲ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۸۳ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۷۳۳ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۳۰۶۸ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
| ||||
معنی یس
کلمهٔ «یس» (آیهٔ اول این سوره) از حروف مقطعهٔ قرآن است ولی معانی مختلفی توسط مسمانان برای آن ذکر شده‌است. از جمله اینکه «یا» به معنی حرف ندا و «سین» اشاره به محمد دارد. در روایتی از جعفر صادق آمده‌است که «یس» نام محمد است، به این دلیل که قرآن پس از آن می‌گوید «تو از پیامبرانی و بر راه راست».
در عروسی ایرانی
در عروسی ایرانی، هنگامی که خطبه خوانده می‌شود معمولاً سورهٔ یاسین از قرآن باز است و عروس آن را می‌خواند.