آب جاری

آب جاری به آب روانِ جوشیده از زمین، مانند آب چشمه و قنات گفته می‌شود که یکی از پاک‌کننده‌های نجاسات است. از احکام این آب در باب طهارت و زکات سخن گفته شده است.

جوشش از زمین

بیشتر فقیهان، جوشش از زمین را شرط عنوان«آب جاری» می‌دانند. برخی نیز اتصال به منبعی زیر زمینی یا کُر به همراه جریان داشتن آب را کافی می‌دانند؛ عده‌ای جریان داشتن را نیز شرط این عنوان نمی‌دانند.

احکام

  • آب جاری هرچند کمتر از کرّ باشد در برخورد با نجاست نجس نمی‌شود، مگر آنکه بو، رنگ یا مزه آن بر اثر نجاست تغییر کند.
  • در صورت نجاست آب جاری، با از بین رفتن بو، رنگ و مزه نجاست، پاک می‌شود؛ به شرط اینکه با آب تازه که از زمین (یا منبع کُر طبق برخی مبانی) خارج می‌شود، مخلوط گردد. در حصول طهارت بدون آمیختگی، اختلاف است. حکم آب راکدِ متّصل به جاری نیز چنین است.
  • آبی که از زمین می‌جوشد امّا جریان ندارد، در نجس نشدن در برخورد با نجاست بنابر مشهور حکم آب جاری را دارد، هرچند کمتر از کرّ باشد.
  • زکات غلاّتِ (گندم، جو، خرما و کشمش) آبیاری شده با آب جاری یک دهم است.

پانویس

  1. غروی تبریزی، التنقیح، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۱۲.
  2. نجفی، جواهر الکلام، تهران، ج۱، ص۷۵ و ۸۴ـ۸۵.
  3. نجفی، جواهر الکلام، تهران، ج۱، ص۹۰؛ طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، قم، ج۱، ص۳۲.
  4. طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، قم، ج۱، ص۳۲ و ۳۴؛ حسین، دلیل العروة، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۶۵.
  5. طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، قم، ج۲، ص۲۹۲.

منابع

  • منبع: فرهنگ فقه مطابق با مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۹۵ـ۹۴.
  • نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تهران، دارالکتب الاسلامیه و المکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲-۱۳۶۹ش.
  • طباطبائی یزدی، محمد کاظم، العروة الوثقی، قم، موسسة النشر الاسلامی التابعه لجماعه المدرسین، ۱۴۱۷-۱۴۲۰ق.
  • غروی تبریزی، علی، التنقیح فی شرح العروة الوثقی (الطهارة)، تقریر: خوئی، ابوالقاسم، قم، دارالهادی للمطبوعات، ۱۴۱۰ق.
  • حسین، حلی، دلیل العروة الوثقی، نجف، مطبعة النجف، ۱۳۷۹ق.