استصحاب حکمیاستصحاب حکمی به حکم به بقای حکم وضعی یا تکلیفی اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفاستصحاب حکمی، مقابل استصحاب موضوعی است و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن حکمی از احکام می‌باشد. ۲ - توضیحمستصحبی را که شخص نسبت به وجود آن یقین دارد، گاهی موضوعی کلی از موضوعات شرعی و یا امری از امور خارجی بوده و گاهی حکمی از احکام شرعی است؛ برای مثال، شخص در نجاست آبی که در سابق پاک بوده، شک نموده و آن گاه استصحاب بقای طهارت سابق جاری می‌نماید(حکم وضعی)، و یا مثل این که علم داریم نماز جمعه در زمان حضور معصوم علیه‌السّلام واجب بوده، سپس در زمان غیبت در وجوب آن شک می‌کنیم، آن گاه با استصحاب، به وجوب آن در زمان غیبت حکم می‌نماییم (حکم تکلیفی). [۳]
الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۵، ص۱۶.
[۶]
اصول الفقه، ابو زهره، محمد، ص۲۷۸.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۶۹، برگرفته از مقاله «استصحاب حکمی». رده‌های این صفحه : استصحاب
|