احکاماحکام به مجموعه دستورالعمل‌هایی گفته می‌شود که یک دین برای پیروان خود وضع می‌کند. قوانین و مقررات شارع برای مکلفان را اَحکام گویند. ۱ - تعریفاَحکام، جمع حکم، و در لغت به معنای منع است، و منظور از آن، اثبات امری برای امر دیگر و یا نفی امری از امر دیگر است؛ بنابراین، به قوانین و مقرراتی که شارع برای مکلفان به رسمیت شناخته است، احکام می‌گویند، چه به طور مستقیم از جانب شارع صادر شده باشد چه به واسطه عقل و یا عرف دریافت شده باشد، و چه ناظر به مسائل اعتقادی یا اخلاقی باشد، و چه مربوط به افعال مکلفان. [۱]
الوجیز فی اصول الفقه، زحیلی، وهبه، ص۱۱۹.
[۲]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۱، ص۹۵.
[۴]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۴، ص (۱۸۰-۱۷۹).
[۵]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۵، ص۳۱۳.
۲ - احکام اسلامبه قوانین اسلامی شریعت گفته می‌شود و فلسفه حقوقی اسلام را فقه می‌گویند و منابع فقهی را قرآن، سنت، اجماع و عقل تشکیل می‌دهد، اما اهل تسنن منابع فقهی را قرآن، سنت، حدیث، صحابه و تابعین می‌دانند. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۰۱، برگرفته از مقاله «احکام». |