زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

سمعه





سُمعه انجام دادن کار نیک است به انگیزه اینکه آن کار نیک را مردم بشنوند.


۱ - معنای سُمعه



سمعه عبارت است از اینکه انسان عملى نیک همچون اطعام به دیگران و خواندن نماز اول وقت به جماعت در مسجد را نه براى خدا، که براى شنیدن مردم و مشهور و عزیز شدن نزد آنان، انجام دهد.

۱.۱ - تفاوت سمعه با ریا


تفاوت سمعه با ریا آن است که ریا انجام دادن عمل به انگیزه دیدن مردم مى‏باشد.

۲ - کاربرد سُمعه در فقه



از آن به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن گفته‏اند.
شرط صحت عمل عبادى، اخلاص است؛ از این رو، چنانچه انگیزه عبادت یا جزء انگیزه، سمعه باشد، عمل باطل است؛
[۴] العروة الوثقى‏ ج۱، ص۴۱۱.
چنان که ریا هم همین حکم را دارد.


۳ - پانویس


 
۱. لسان العرب ج۸، ص۱۶۲.    
۲. العین ج۱، ص۳۴۸.    
۳. کتاب الطهارة (شیخ انصاری) ج۲، ص۱۰۶.    
۴. العروة الوثقى‏ ج۱، ص۴۱۱.


۴ - منبع


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۳۳-۵۳۴.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | رذائل اخلاقی | ریا




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.