سوره لقمانسوره لقمان، سی و یکمین سوره قرآن کریم می باشد و در مکه نازل شده است. ۱ - نامگذاری سورهنام لقمان حکیم دو بار در این سوره آمده و در آیات ۱۲ تا ۲۰ موعظه‌های حکیمانه‌ای از او به پسرش را بیان کرده است و همین امر سبب نامگذاری آن به لقمان است. در مجموع، این سوره پیام توحید، حکمت، معرفت و معاد را بیان، و فطرت بشر را مورد خطاب قرار می‌هد. ۲ - غرض سورهغرض این سوره ـ به طوری که آغاز و انجام آن، و نیز سیاق تمامی آیات آن اشاره می‌کند ـ دعوت به توحید و ایقان و ایمان به معاد، و عمل به کلیات شرایع دین است. از ابتدای سوره پیداست که در باره بعضی از مشرکان نازل شده، که مردم را از راه خدا و شنیدن قرآن، به وسیله تبلیغاتی دروغ جلوگیری نموده، می‌خواستند مساله خدا و دین را از یاد مردم ببرند، اتفاقا روایت وارده در تفسیر آیه و من الناس من یشتری لهو الحدیث... نیز همین را تایید می‌کند. پس این سوره نازل شد تا اصول عقاید و کلیات شرایع حق را بیان نماید، و در برابر احادیث سرگرم کننده آنان مقداری از داستان لقمان و مواعظش را ایراد کرده است. ۳ - محل نزولگفته شده: این سوره ـ به شهادت سیاقی که آیات آن دارد ـ در مکه نازل شده؛ یکی از آیات بر جسته آن آیه ذلک بان الله هو الحق و ان ما یدعون من دونه هو الباطل... است. ۴ - ویژگی‌های سوره۱. دارای ۳۴ آیه به عدد حجازی و ۳۳ آیه به عدد دیگر مکتب‌های تفسیری (عدد اخیر مشهور و صحیح تر است)، ۵۴۲ یا ۵۴۸ کلمه و ۲۱۱۰ یا ۲۱۷۱ حرف است. ۲. در ترتیب نزول، پنجاه و هفتمین و در ترتیب قرآن کریم سی و یکمین سوره است. ۳. پس از سوره صافات و پیش از سوره سبا در مکه نازل شد؛ مگر آیات ۲۷و ۲۹ که مدنی است. ۴. از نظر کمیت، از سوره‌های مثانی و مقداری کمتر از یک حزب قرآن است. ۵. هفدهمین سوره‌ای است که با حروف مقطعه آغاز شد. ۶. گفته‌اند آیه ۲۳ آن نسخ شده است. ۵ - مطالب سوره لقمان۱. عظمت و هدایتگری قرآن برای مؤمنان؛ ۲. نشانه‌های خدا در آفرینش؛ ۳. سخنان حکیمانه لقمان؛ ۴. معاد و احوال قیامت . [۹]
رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۵.
[۱۰]
جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۶.
[۱۲]
هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷ -، شناخت سوره‌های قرآن، ص۲۹۳.
۶ - پانویس
۷ - منبعفرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «سوره لقمان». رده‌های این صفحه : سوره‌های قرآن
|